وَجْهِیَ

ترجمه وَجْهِیَ : چهره ام -رویم – صورتم (وجه هر چیزی به معنای ناحیه‏ای از آن چیز است که با آن با غیر روبرو می‏شود و ارتباطی با آن دارد ، همچنان که وجه هر جسمی سطح بیرون آن است ، و وجه انسان نیم پیشین سر و صورتش می‏باشد ، یعنی آن طرفی که با آن با مردم روبرو می‏شود ، و وجه خدا چیزی است که با آن برای خلقش نمودار است ، که خلقش هم با آن متوجه درگاه او می‏شوند ، و این همان صفات کریمه او از حیات و علم و قدرت و سمع و بصر است و نیز هر صفتی از صفات فعل مانند صفت خلقت و رزق و احیاء و اماته و مغفرت و رحمت و همچنین آیات دلالت کننده بر خدا بدان جهت که آیتند ، وجه خدا می‏باشند . بنا بر این هر موجودی که تصور شود فی نفسه هالک و باطل است ، و حقیقتی جز آنچه که از ناحیه خدای تعالی به آن افاضه شود ندارد ، و آنچه که منسوب به خدای تعالی نباشد از حقیقت به طور کلی خالی است ، و جز موهومی که وهم متوهم آن را تراشیده نیست )