حصر قرائت ها یعنى چه؟
حصر قرائت ها یعنى محدود نمودن قرائت هاى مختلف و متنوع در هفت یا ده قرائت؛ به عبارت دیگر، گزینش تعدادى از قرائت هاى معروف و مشهور و معرفى آنان به نام قرائت هاى برتر را حصر قرائات می گویند. این کار در آغاز قرن چهارم هجرى از سوى «ابوبکر احمد بن موسى بن عباس» معروف به «ابن مجاهد» صورت پذیرفت. وى از میان همه قرائات، قرائت هفت قارى برجسته را ـ که همگى در قرن دوم می زیستند ـ با استناد به روایت دو تن از شاگردان آنها برگزید. این امر، نقطه عطفى در تاریخ قرائات بود. سپس کتاب «السبعه» را تدوین کرد و دیگران نیز به تبعیت از او کتاب هاى زیادى تدوین نمودند و بعدها برخى سه قرائت دیگر به قرائت هاى هفت گانه افزودند تا مجموع قرائت هابه ده رسید.