خدایا!از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگتر عزیزتر باشکوهتر گرامیتر،که چون بر درهاى بسته آسمان با آن نام خوانده شوى که به رحمت گشوده شوند باز میشوند و چون با آن بر درهای ناگشوده زمین خوانده شوى براى فرج گشوده شود،و جون با آن براى آسان شدن سختى خوانده شوى،آسان گردند و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى،زنده شوند و چون با آن براى رفع سختى و زیان خوانده شوى برطرف گردد و میخوانمت به شکوه جلوه گرامیات،
گرامیترین جلوهها و عزیزترین آنانکه چهرهها در برابرش خوار گشته و گردنها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراسناک شده‌اند از ترس تو و تو را میخوانم به نیرویت که با آن آسمانها را نگاه داشتى از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو،و با آن آسمانها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتى و میخوانمت به ارادهات که جهانیان در برابرش مطیعند،
به کلمهات که با آن آسمانها و زمین را آفریدى،و به حکمتت که با آن شگفتیها را ساختى، و تاریکى را با آن پدیدآوردى و آن را شب قرار دادى،و شب را براى آرامش مقرّر داشتى و هم با آن حکمت نور را آفریدی و آن را روز قرار دادى،و روز را مایه جنبش و بینایى سنجش ساختى،و نیز با آن خورشید را آفریدى،و خورشید را مایه تابش نمودى،و با آن ماه را پدید آوردى و ماه را نورانى ساختى،
و با آن ستارگان را خلق کردى و آنها را اخترانى تابناک و برجها و چراغها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادى براى ستارگان مشرقها و مغربها و نیز طلوعگاهها و گردشگاهها مقرّر ساختى و براى آنها مدارهایى که در آنها شناورند قرار دادى و براى آنها در آسمان منزلگاههایى مقدر فرمودى،پس چه نیکو تقدیر نمودی و صورتگرى کردى و چه نیکو صورتشان دادى،و با نامهایت آنها را بر شمردى درخور و به حکمتت تدبیر نمودى تدبیرى شایسته و چه نیکو تدبیر کردى و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آنها شمارش سالها و ثبت حساب را شناساندى،و دیدن آنها را براى همه مردم یکسان نمودى،
و خدایا!از تو میخواهم به عظمتت که با آن بنده و فرستادهات موسى بن عمران(درود بر او)در میان قدسیان، برتر از احسان کروبیّان،فراتر از سحابهاى نور،بر فراز تابوت شهادت،در عمودى از آتش،و در طور سینا،و در کوه حوریث،در وادى مقدّس،در بقعه با برکت از جانب راست کوه طور،از دل درخت و در زمین مصر،با نه معجزه آشکار و روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى،و در چشمههاى جوشنده که با آن شگفتیهایى در دریاى سوف برساختى
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستى و بنى اسرائیل را از دریا به خشکی رساندى و وعده نیکویت بر آنان کامل گشت به خاطر آنکه شکیبائى ورزیدند و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینى که در آن جهانیان را برکت دادى نمودى و فرعون و سپاهیان و مرکبهایش را در دریا غرق کردى و به نام بزرگت،آن نام بزرگتر،با شکوهتر،گرامیتر،و به بزرگیات که با آن بر موسى کلیمت(درود بر او)در طور سینا جلوه کردى و نیز براى ابراهیم(درود بر او)خلیلت پیش از آن در مسجد خیف
و براى اسحاق برگزیدهات(درود بر او)در چاه شیع و براى یعقوب(درود بر او) پیامبرت در بیت ایل و وفا کردى به پیمانت براى ابراهیم(درود بر او)و به سوگندت براى اسحاق و به شهادتت براى یعقوب و به وعدهات براى اهل ایمان و براى دعاخوانان به نامهایت که اجابتشان کردى و به بزرگیات که براى موسى بن عمران(درود بر او)در قبّه رمّان نمایان شد،و به نشانههایت که در زمین مصر،به بزرگوارى عزّت و غلبهات واقع شد،با نشانههاى تحسینبرانگیز و حاکمیت نیرومند و در سایه قدرت پرشکوت،به مقام کلمه تامّه،
و کلماتى که با آن بر اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودى و به رحمتت که با آن بر همه آفریدگانت بخشش کردى،و به تواناییات که با آن جهانیان را برپا داشتى،و به نورت که از هراسش طور سینا بر خاک افتاد و به دانش و شکوه و بزرگى و عزّت و جبروتت که زمین تاب آن را نیاورد،و آسمانها در برابرش زانو زدند و در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت و دریاها و نهرها در آستانش از حرکت ایستاد،و کوهها فروتن شد و زمین با شانههایش آرام گشت،
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند،و آتشها به درگاهش در جایگاه خویش خاموش شدند و به فرمانرواییات که با آن همواره به پیروزى شناخته شدى،و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتى،و به کلمات کلمهصدقى که به رحمت و بخشش براى پدرمان آدم(درود بر او)و نسلش پیشى گرفت،و از تو خواستارم به کلمهات که بر هر چیز چیره گشت و به نور جلوهات که با آن بر کوه تجلّى نمودى و آن را فرو پاشیدى،و موسى مدهوش در افتاد
و به بلنداى جاهت که بر طور سینا نمایان شد،پس با آن،سخن گفتى با بنده و رسولت موسى بن عمران و به پرتو فروزانت در ساعیر[کوهى در حجاز]و ظهور پر فروغت در فاران[کوهى نزدیک مکه و محل مناجات پیامبر]در جایگاه بلند قدسیان و با سپاهیان صف کشیده از فرشتگان، و خشوع فرشتگان تسبیح کننده،و به برکاتت که بدانها بر ابراهیم خلیلت(درود بر او) در امّت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)و بر اسحاق برگزیدهات در امّت عیسى(درود بر آن دو)و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسى(درود بر آن دو)
و بر محبوب خویش محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)در عترت و فرزندانش و امّتش برکت نهادى.خدایا!و چنان که از آن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شهد نبودیم و به آنها درحالیکه ندیدیم ایمان آوردیم،ایمان از روى راستى و درستى،از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و بر محمّد و خاندان محمّد برکت دهى و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزى همچون بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادى،تو ستوده و والایى،هرچه را بخواهى انجام میدهى و تو بر هر چیز توانایى
پس حاجت خود را ذکر میکنى و میگویى :
خدایا!به حق این دعا و به حق این نامهایى که تفسیر و باطن آنها را جز تو کسى نمیداند،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنان کن که شایسته توست،نه آنچه را من سزاوارم و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز،و بر من وسعت بخش از روزى حلالت و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و پادشاه بد کفایت کن،همانا تو بر هرچه بخواهى توانایى و به همهچیز دانایى،دعایم را اجابت کن اى پروردگار جهانیان