ترجمه ﭐللَّه: واجب الوجودی که همه ی خوبیها را دارد و هیچ بدی در او نیست لذا عقول بشر در شناسائی او حیران و سرگردان است وفقط اوست که شایسته ی پرستش است (لفظ جلاله ی الله اصلش” ﭐلْـإله “بوده ، که همزه دومی در اثر کثرت استعمال حذف شده ، و بصورت الله در آمده است ، و کلمه “إله “یا از ماده ألـَهَ که به معنای پرستش است ،می باشد (وقتی میگویند اله الرجل و یا اَلَهَ ، معنایش این است که فلانی عبادت و پرستش کرد)یا از ماده ی ” وله ” به معنی تحیر و سرگردانی و کلمه نامبرده بر وزن فِعال بمعنای مفعول ( مالوه ) است ، همچنان که کتاب بمعنای مکتوب ( نوشته شده ) میباشد . و اگر خدای را”إله “گفتهاند ، چون مالوه و معبود است ، و یا بخاطر آن است که عقول بشر در شناسائی او حیران و سرگردان است . این کلمه (الله )علم و اسم خاص خدا (آفریننده ی همه چیز)است و بر کسی یا چیز دیگری تعلق نمی گیرد )