رَوْحِ

ترجمه رَوْحِ : نفس – نفس خوش (هر جا استعمال شود کنایه است از راحتی ، که ضد تعب و خستگی است ، و وجه این کنایه این است که شدت و بیچارگی و بسته شدن راه نجات در نظر انسان نوعی اختناق و خفگی تصور می‏شود ، همچنانکه مقابل آن یعنی نجات یافتن به فراخنای فرج و پیروزی و عافیت ، نوعی تنفس و راحتی به نظر می‏رسد ، و لذا می‏گویند خداوند یفرج الهم و ینفس الکرب – اندوه را به فرج ، و گرفتاری را به نفس راحت مبدل می‏سازد ، پس روحی که منسوب به خداست همان فرج بعد از شدتی است که به اذن خدا و مشیت او صورت می‏گیرد . )