رَسِّ

ترجمه رَسِّ : چاهی که طوقه چینی شده باشد( روایتی از حضرت رضا علیه السلام است که آن حضرت از امیر المؤمنین علیه السلام نقل می کند که اصحاب رس مردمی بودند که درخت صنوبری را می‏پرستیدند و نام آن را شاه درخت نهاده بودند و آن درخت رایافث فرزند نوح بر کنار چشمه‏ای به نام روشن آب کاشته بود و این قوم ، دوازده شهر آبادپیرامون رس داشتند به نامهای فروردین ،اردیبهشت و… .دوازده جوانه از شاه درخت را در هریک از شهرها کاشتندو دوازده نهر نیز از رود رس به سمت درختان کشیدند واحکامی از قبیل قربانی کردن ، جشن گرفتن و کشتن هر موجودی که از آب رودها بخورد و…را نیز برای عبادتگاههای خود وضع نمودندوشیطان هم از درون درختان ، با آنان حرف می‏زد تا آنکه خداوند رسولی از بنی اسرائیل از فرزندان یهودا ، به سوی ایشان فرستاد. آن رسول مدتی آنها را به پرستش خدا و ترک شرک می‏خواند ، ولی ایشان ایمان نیاوردند پیغمبر نامبرده ، آن درختان را نفرین کرد تا خشک شدند ولی با زهم به جای ایمان آوردن آن پیغمبر علی نبینا و علیه السلام را در چاهی حبس کردند تا به شهادت رسیدودر پی این جنایت به عذاب الهی گرفتار شدند.)