معارف اسلامی

تغییرات در جنین انسان هنگام تولد

بدن جنین انسان در هنگام تولد شاهد چه نوع تغییرات و دگرگونی هایی است؟

در لحظه تولّد، دگرگونى‌هاى عجیبى در سیستم زندگی نوزاد، ظاهر می ‌شود که براى سازگاری او با محیط جدید، کاملا ضرورى است؛ از جمله اینکه به محض تولد نوزاد، سیستم گردش خون دگرگون می شود و بند ناف که مسیر تغذیه «جنین» بود پس از تولد قطع شده و به تدریج خشک شده و می افتد. در واقع به هنگام تولّد همان‌ طور که راه دریافت اکسیژن عوض می ‌شود، راه تغذیه نیز ناگهان عوض شده و دهان، معده و روده‌ها که در دوران جنینى آماده شده است ناگهان به کار می ‌افتند؛ و این یکى دیگر از شگفتى ‌هاى آفرینش انسان است.

در لحظه تولّد، دگرگونى‌ هاى عجیبى در سیستم زندگى نوزاد، ظاهر می‌ شود که براى تطبیق دادن او با محیط جدید کاملا ضرورى است؛ در اینجا ما از میان آنها تنها به دو موضوع اشاره می‌ کنیم:
الف) دگرگون شدن سیستم گردش خون؛
به این صورت که مساله گردش خون در «جنین» یک گردش ساده است؛ زیرا حرکت خون‌ هاى آلوده به سوى ریه‌ ها براى تصفیه انجام نمی‌ گردد، چون در آنجا تنفّسى وجود ندارد؛ لذا دو قسمت قلب او (بطن راست و چپ) که یکى عهده‌ دار رساندن خون به اعضاء، و دیگرى عهده‌ دار رساندن خون به ریه براى تصفیه است به یکدیگر راه دارد. امّا به محض اینکه «جنین» متولّد شد، این دریچه بسته می‌ شود، و خون دو قسمت می‌ گردد: بخشى به سوى تمام سلّولهاى بدن براى تغذیه فرستاده می‌ شود و بخش دیگرى به سوى ریه‌ ها براى تنفس! در واقع «جنین» تا در شکم مادر است اکسیژن لازم را از خون مادر می‌ گیرد ولى بعد از تولّد باید خودکفا باشد و از طریق ریه و تنفس، اکسیژن را دریافت دارد. ریه‌ اى که قبلا در رحم مادر کاملا ساخته و آماده شده با یک فرمان الهى ناگهان به کار می‌ افتد؛ که به راستى از عجائب است.
ب) بسته شدن بند ناف و خشکیدن و افتادن آن؛
بند ناف را که راه تغذیه «جنین» به وسیله «جفت» از خون مادر است، معمولا بعد از تولّد قطع می کنند؛ ولى اگر هم قطع نکنند، تدریجا خشک شده و می افتد. یعنى به هنگام تولّد همان‌ طور که راه دریافت اکسیژن عوض می‌ شود؛ ناگهان راه تغذیه نیز عوض می‌ شود و دهان، معده و روده‌ها که در دوران «جنینى» کاملا ساخته و آماده شده اما به کار نیفتاده‌ اند ناگهان به کار می‌ افتند؛ و این یکى دیگر از شگفتى‌ هاى مهم آفرینش انسان است.(1)

پی نوشت:
(1). پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 هـ ش، چاپ نهم، ج 2، ص 88.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا