دعاى حضرت یوسف

دعاهاى حضرت یوسف (علیه السلام) در قرآن

یکى از پیامبران الهى یوسف است. داستان حضرت یوسف در قرآن کریم، بلند و پر نکته است. حسد، برادران را وادار می‌کند که او را به چاه بیندازند. قافله‏اى سر می‌رسد و دلو را در چاه می‌افکنند تا آب بکشند و استفاده کنند. ناباورانه می‌نگرند به جاى آب، نوجوانى زیبا از چاه سر برآورد. او را به بردگى می‌گیرند و در مصر به فروش می‌رسانند.

یوسف به عنوان برده به کاخ عزیز مصر راه می‌یابد و زلیخا همسر عزیز، شیفته یوسف می‌شود و می‌خواهد از او کام گیرد.
یوسف پاکدامنِ پیغمبرزاده، به گناه تن نمی‌دهد. او را تهدید به زندان می‌کنند. یوسف دست به دعا برمی‌دارد و می‌گوید:

رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَى مِمّا یَدْعُونَنى إِلَیْهِ وَ إِلاّ تَصْرِفْ عَنّى کَیْدهُنَّ أصْبُ إِلَیْهِنَّ وَ أَکُنْ مِنَ الْجاهِلینَ(1)؛

بارالها، زندان براى من دوست داشتنى‌تر است از گناهى که مرا به سوى آن فرا می‌خوانند، اگر مکر زنان را از من مگردانى با آنان درآمیزم و از جاهلان خواهم بود.
خداوند هم دعاى او را مستجاب فرمود و مکر زنان دربار را از او بگرداند. پس یوسف را زندانى کردند.
– یوسف مدتى را در زندان می‌گذراند. سال‏ها و حکایت‏ها می‌گذرد تا آن که براى تعبیر خواب پادشاه مصر در زندان به نزد او می‌آیند. یوسف از موقعیت استفاده می‌کند، از بى‌گناهى خود می‌گوید، و از سبب زندانى شدن خود جویا می‌شود.
پیام او را به پادشاه می‌رسانند. پادشاه زنان را احضار می‌کند. همه زنان، به‏ ویژه زلیخا همسر پادشاه، بر گناهکارى خود و بى‌گناهى یوسف گواهى می‌دهند. یوسف از زندان آزاد، مقرّب دربار و وزیر دارایى و اقتصاد می‌شود.
در کنعان مردم دچار قحطى می‌شوند و براى تهیّه آذوقه به سوى مصر رو می‌آورند. مصر که با تدبیر یوسف داراى انبارهاى بزرگ غلّه شده است پذیراى فرزندان یعقوب می‌شود.
باز هم حکایت‏ها می‌گذرد تا آنگاه که خبر یوسف به یعقوب می‌رسد و یعقوب و خاندانش راهى مصر و بر سراى بزرگ یوسف وارد می‌شوند.
یوسف، پدر و مادرش را احترام می‌کند و بر تخت می‌نشاند و برادرانش در برابر او به خاک در می‌افتند و براى خداوند سجده می‌گزارند. با پدید آمدن چنین صحنه‏اى، خوابى که یوسف در نوجوانى دیده بود و به پدرش بازگو کرده بود تعبیر می‌شود. در چنین شرایطى یوسف دست به دعا بر می‌دارد و با خداوند چنین مناجات می‌کند:

رَبِّ قَدْ آتَیْتَنِى مِنَ المُلْکِ وَ عَلَّمْتَنِى مِنْ تَأْوِیلِ الأَحادِیثِ فاطِرَ السَّمـواتِ وَالأَرضِ أَنْتَ وَلِیّى فِى الدُّنْیا وَالآخِرَهِ تَوَفَّنى مُسْلِماً وَ أَلْحِقْنِى بِالصّالِحینَ(2)؛

بارالها، تو به من ریاست دادى، و تعبیر خواب را تو به من آموختى، اى آفریننده آسمان‏ها و زمین، تو ولى و سرپرست من در دنیا و آخرت هستی، مرا مسلمان بمیران و به نیکوکارانم بپیوند.
————————
1- یوسف/ آیه 33.
2- یوسف، آیه 101.

منبع: کتاب دعاهاى قرآن، حسین واثقى.