روزه گرفتن در ایام البیض ماه رجب (مفاتیح الجنان)
اعمال مخصوصه ماه رجب: روز سیزدهم اول أیام البیض است و ثواب بسیارى براى روزه این روز و دو روز بعد وارد شده و اگر کسى خواهد عمل ام داود بجا آورد باید این روز را روزه بگیرد و در این روز بنا بر مشهور بعد از سی سال عام الفیل، ولادت با سعادت حضرت امیرالمومنین علیه السلام در میان کعبه معظمه واقع شده است.
روزه گرفتن در ایام البیض ماه رجب (مصباح المتهجد)
وَ رُوِیَ عَنْ عَتَّابِ بْنِ أُسَیْدٍ أَنَّهُ قَالَ:
از عتاب بن اسید روایت شده که گفت:
وُلِدَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع بِمَکَّهَ فِی بَیْتِ اَللَّهِ اَلْحَرَامِ یَوْمَ اَلْجُمُعَهِ لِثَلاَثَ عَشْرَهَ لَیْلَهً خَلَتْ مِنْ رَجَبٍ وَ لِلنَّبِیِّ ع ثَمَانٌ وَ عِشْرُونَ سَنَهً قَبْلَ اَلنُّبُوَّهِ بِاثْنَتَیْ عَشْرَهَ سَنَهً .
حضرت امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام در شب سیزدهم ماه رجب در روز جمعه متولد شدند و مکان تولد ایشان در میان مکه خانه خدا می باشد. دوازده سال قبل از مبعوث شدن حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله
وَ رَوَى وَهْبُ بْنُ وَهْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقِ ع قَالَ:
وهب بن وهب از امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمودند:
مَنْ صَامَ أَیَّامَ اَلْبِیضِ مِنْ رَجَبٍ کَتَبَ اَللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ صَوْمَ سَنَهٍ وَ قِیَامَهَا وَ وَقَفَ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ مَوْقِفَ اَلْآمِنِینَ.
هرکس ایام بیض ماه رجب را روزه بدارد، خداوند در برابر روزه‌ى هر روز، روزه و شب خیزى یک سال را براى او می‌نویسد و در روز قیامت در جایگاه ایمنان می‌ایستد.
روزه گرفتن در ایام البیض ماه رجب (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب الثامن فیما نذکره مما یختص بشهر رجب و برکاته و ما نختاره من عباداته و خیراته و فیه فصول، فصل فیما نذکره من أیام البیض من رجب و لیالیها
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل پنجاه و پنجم، فضیلت روزها و شب‌هاى بیض:
وَجَدْنَاهُ فِی الْمَنْقُولِ عَنِ الرَّسُولِ ص أَنَّهُ قَالَ
در روایت منقول از رسول خدا-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آمده است:
مَنْ صَامَ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ وَ قَامَ لَیَالِیَهَا فِی أَوْسَطِهِ ثَلَاثَ عَشْرَهَ وَ أَرْبَعَ عَشْرَهَ وَ خَمْسَ عَشْرَهَ
هرکس سه روز وسط ماه رجب، یعنى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم آن را روزه بدارد و در شب‌هاى آن شب‌خیزى کند،
وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ إِنَّهُ لَا یَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا بِالتَّوْبَهِ [على التوبه] النَّصُوحِ وَ یُغْفَرُ لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ صَامَهُ سَبْعُونَ کَبِیرَهً
به خدایى که به حق مرا برانگیخت سوگند، با توبه‌ى خالصانه از دنیا می‌رود و در برابر هر روز روزه، هفتاد گناه کبیره‌ى او آمرزیده می‌گردد
وَ یُقْضَى لَهُ سَبْعُونَ حَاجَهً عِنْدَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ سَبْعُونَ حَاجَهً إِذَا دَخَلَ قَبْرَهُ وَ سَبْعُونَ حَاجَهً إِذَا خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ
و هفتاد حاجت او هنگام هراس بزرگ‌تر [روز قیامت]و هفتاد حاجت دیگر هنگام وارد شدن به قبر و هفتاد حاجت دیگر هنگام بیرون آمدن از قبر
وَ سَبْعُونَ حَاجَهً إِذَا نُصِبَ الْمِیزَانُ وَ سَبْعُونَ حَاجَهً عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ کَأَنَّمَا عَتَقَ بِکُلِّ یَوْمٍ یَصُومُهُ سَبْعِینَ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ
و هفتاد حاجت دیگر هنگامی که ترازوى سنجش اعمال نهاده می‌شود و هفتاد حاجت دیگر او در کنار [پل]صراط برآورده می‌شود و در برابر هر روز، گویى که هفتاد تن از فرزندان حضرت اسماعیل را از بردگى آزاد کرده است
وَ کَأَنَّمَا خَتَمَ الْقُرْآنَ سَبْعِینَ أَلْفَ مَرَّهٍ وَ کَأَنَّمَا رَابَطَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ سَبْعِینَ سَنَهً وَ کَأَنَّمَا بَنَى سَبْعِینَ قَنْطَرَهً فِی سَبِیلِ اللَّهِ
و گویى که هفتاد هزار بار قرآن را ختم کرده و هفتاد سال در راه خدا مرزبانى کرده و هفتاد پل در راه خدا ساخته است
وَ شُفِّعَ فِی سَبْعِینَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ مِمَّنْ وَجَبَتْ لَهُ النَّارُ وَ بُنِیَ لَهُ فِی جَنَّاتِ الْفِرْدَوْسِ
و نیز از هفتاد تن از افراد خانواده‌اش که آتش جهنم بر آنها واجب گردیده، شفاعت می‌کند و هفتاد هزار شهر در بهشت‌هاى فردوس براى او ساخته می‌شود،
سَبْعُونَ أَلْفَ مَدِینَهٍ فِی کُلِّ مَدِینَهٍ سَبْعُونَ أَلْفَ قَصْرٍ وَ فِی کُلِّ قَصْرٍ أَلْفُ حَوْرَاءَ وَ لِکُلِّ حَوْرَاءَ سَبْعُونَ أَلْفَ خَادِمٍ
شهرهایى که در هر یک هفتاد هزار کاخ و در هر کاخ هزار حورى است و هر حورى هزار خادم دارد
وَ رُوِّینَا بِإِسْنَادِنَا إِلَى جَدِّی أَبِی جَعْفَرٍ الطُّوسِیِّ فِیمَا رَوَاهُ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ
جدّم «ابو جعفر طوسى» نقل کرده است که امام صادق-علیه السّلام-فرمود:
مَنْ صَامَ أَیَّامَ الْبِیضِ مِنْ رَجَبٍ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ صِیَامَ سَنَهٍ وَ قِیَامَهَا وَ وَقَفَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مَوْقِفَ الْآمِنِین
هرکس ایام بیض ماه رجب را روزه بدارد، خداوند در برابر روزه‌ى هر روز، روزه و شب خیزى یک سال را براى او می‌نویسد و در روز قیامت در جایگاه ایمنان می‌ایستد.»[1]
[1]) مصباح المتهجد، ص 810.
روزه گرفتن در ایام البیض ماه رجب (زاد المعاد)
و از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که هرکه ایّام البیض ماه رجب را روزه دارد، حق تعالى به هرروزى عبادت یک ساله براى او بنویسد و در قیامت او را در محل ایمنان بازدارد که هیچ بیم و خوف نداشته باشد. [1]
و مشهور آن است که ولادت باسعادت حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام در میان کعبۀ معظّمه در روز سیزدهم ماه رجب بود. دوازده سال قبل از مبعوث شدن حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله. و على بن ابراهیم گفته است که ولادت حضرت امام على النقّى نیز در روز سیزدهم ماه رجب بود، در سال دویست و چهارده از هجرت.
و ایضا از آن حضرت منقول است که هرکه روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم رجب روزه بدارد و در شب‌هاى آنها مشغول به عبادت باشد، از دنیا نرود مگر با توبه‌ى نصوح و به هرروز که روزه داشته باشد، هفتاد گناه کبیره‌ى او آمرزیده شود و هفتاد حاجت او برآورده شود، در وقتى که از قبر بیرون می‌آید و نزد میزان و نزد صراط و چنان باشد که هفتاد بنده از فرزندان اسماعیل آزاد کرده باشد و شفاعت او را قبول کنند در هفتاد نفر از اهل بیت و خویشان او که مستحق جهنّم شده باشند و حق تعالى بنا کند از براى او در جنّات فردوس هفتاد هزار شهر و در هرشهرى هفتاد هزار قصر بوده باشد و در هرقصرى هفتاد هزار حوریّه باشد و هرحوریّه هفتاد هزار خادم داشته باشد.[2]
[1] ) وسائل الشیعه: ج ١٠ ، ص ۴٨٢ ، ح ١٣٩٠٠ .
[2] ) اقبال اعمال: ص ١۵۶ .