دعاى حضرت لوط علیه السلام
لوط که در زمان حضرت ابراهیم می زیست پسر برادر آن حضرت و پیامبران هلى در شهر سدوم بود او مردم شهر خود را به توحید و پاکى و درستى دعوت می کرد.
ثمره ده ها سال تبلیغ و فراخوانى او، گرایش افرادى اندک بود. در میان مردم آن شهر، فساد اخلاق و آلودگى به اوج رسید به گونه اى که پیشتر سابقه نداشت . لوط که مردم را از گناه باز میداشت ، تهدیدش کردند که اگر از تبلیغ دست برندارد او را از شهر بیرون می کنند. و گاه به نشانه تمسخر به او می گفتند: اگر راست می گویى عذاب الهى را براى ما بیاور. لوط دست به دعا برداشت و گفت :
رب انصرنى على القوم المفسدین (1) ؛
بارالها، مرا بر قوم تبه کار و هرزه پیروز فرما؛
لوط به مردم اعلام کرد من با کردار ناشایست شما دشمنم و دست به دعا برداشت و گفت :
رب نجنى و اهلى مما یعلمون (2) ؛
بارالها، من و خاندانم را از کردار ناشایست آنها نجات بخش .
عذاب الهى بر آن مردم در رسید. لوط و خاندان و پیروان اندکش شبانه از شهر بیرون رفتند و صبحگاهان فرشتگان الهى عذاب آسمانى را بر مردم فاسق و تبه کار شهر سدوم فرود آوردند.
——————————————
1 – عنکبوت (29) آیه 30
2 – شعراء (26) آیه 168