تسبیحات سحر ماه رمضان در مفاتیح الجنان
عمال مشترکه ماه رمضان: قسم سوم در اعمال سحرهای ماه مبارک رمضان است و آن چند امر است؛ هشتم- می خوانى این تسبیحات را که در اقبال نیز است
سُبْحَانَ مَنْ یَعْلَمُ جَوَارِحَ الْقُلُوبِ
منزه است خدایى که آگاه است بر تأثرات دلها منزه است
سُبْحَانَ مَنْ یُحْصِی عَدَدَ الذُّنُوبِ
خدایى که بر عدد گناهان خلق آگاه است
سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَخْفَى عَلَیْهِ خَافِیَهٌ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
منزه است خدایى که هیچ رازى در آسمان و زمین بر او پنهان نیست
سُبْحَانَ الرَّبِّ الْوَدُودِ سُبْحَانَ الْفَرْدِ الْوِتْرِ
منزه است پروردگار مهربان منزه است خداى یکتاى بى همتا
سُبْحَانَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ
منزه است خداى بزرگ و بزرگتر از ادراک عقول منزه است خدایى که به اهل مملکت خود احتیاج و اعتنایى ندارد
سُبْحَانَ مَنْ لاَ یُؤَاخِذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ
منزه است خدایى که اهل زمین را با آنکه مستوجب عقوبتند به انواع عذاب نمی گیرد
سُبْحَانَ الْحَنَّانِ الْمَنَّانِ سُبْحَانَ الرَّءُوفِ الرَّحِیمِ
منزه است خداى با عطوفت و احسان منزه است خداى با رأفت و رحمت
سُبْحَانَ الْجَبَّارِ الْجَوَادِ سُبْحَانَ الْکَرِیمِ الْحَلِیمِ
منزه است خداى جبار با جود و بخشش منزه است خداى بزرگوار بردبار
سُبْحَانَ الْبَصِیرِ الْعَلِیمِ سُبْحَانَ الْبَصِیرِ الْوَاسِعِ
منزه است خداى بیناى دانا منزه است خداى بصیر منزه است خداى عالم
سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ النَّهَارِ
و او را ستایش می کنم هنگامی که شب روز می گردد و ستایش می کنم خداى عالم را هنگامی که روز شب می گردد
سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ اللَّیْلِ وَ إِقْبَالِ النَّهَارِ (سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِدْبَارِ اللَّیْلِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِقْبَالِ اللَّیْلِ)
و در هنگامی که شب در پرده روز پنهان می گردد
وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ الْمَجْدُ وَ الْعَظَمَهُ وَ الْکِبْرِیَاءُ مَعَ کُلِّ نَفَسٍ وَ کُلِّ طَرْفَهِ عَیْنٍ وَ کُلِّ لَمْحَهٍ سَبَقَ فِی عِلْمِهِ
و ستایش و مجد و عظمت و بزرگى مخصوص اوست در هر نفس کشیدن و هر چشم بر هم زدن و هر اشاره که در علم او گذشته
سُبْحَانَکَ مِلْأَ مَا أَحْصَى کِتَابُکَ سُبْحَانَکَ زِنَهَ عَرْشِکَ سُبْحَانَکَ سُبْحَانَکَ سُبْحَانَکَ
او را تسبیح و تنزیه می کنم اى خدا به حدى که کتاب علم تو احصا کند منزهى به سنجش عرش با عظمت خود و منزهى منزهى منزهى.