فضیلت سیزده روز روزه داری در ماه شعبان (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب التاسع فیما نذکره من فضل شهر شعبان و فوائده و کمال موائده و موارده و فیه فصول؛ فصل فیما نذکره من فضل صوم ثلاثه عشر یوما من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل سی و ششم، فضیلت سیزده روز روزه‌دارى در ماه شعبان:
رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ فِیمَا ذَکَرَهُ فِی کِتَابِ أَمَالِیهِ وَ فِی کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ
«ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «امالى» و «ثواب الاعمال» به نقل از پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آورده است:
مَنْ صَامَ ثَلَاثَهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ استغفر الله [اسْتَغْفَرَتْ] لَهُ مَلَائِکَهُ سَبْعِ سَمَاوَات
«هرکس سیزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، فرشتگان هفت آسمان براى او استغفار می‌کنند [خداوند فرشتگان هفت آسمان را به استغفار براى او وا می‌دارد].»[1]
[1]) ثواب الاعمال، ص 87؛ امالى، ص 30