جاودانگی قرآن از دیدگاه روایات
1-قال رسولالله صلّیالله علیه و آله:
کلامُ اللهِ غضٌّ جدیدٌ طریٌّ.
کلام خداوند تازه، جدید و با طراوت است. (مستدرک الوسائل4/237)
2-قال الباقر علیهالسلام:
إنّ القرآنَ حیٌّ لایَمُوتُ.
قرآن زنده است و نمیمیرد.(تفسیر العیاشی2/203)
3-قال الکاظم علیهالسلام:
إنّ رَجالاً سَألَ اباعبداللهِ علیهالسلام: ما بالُ القرآن لایَزدادُ عِندَ النَشرِ وَ الدّراسَهِ إلّا غَضاضَهً فَقال: لأنَّ الله تبارَکَ و تعالی لَم یُنزِلهُ لِزَمانٍ دُونَ زَمانٍ و لا لِناس دُون ناس، فَهُوَ فی کُلِّ زَمانِ جَدیدٌ، وَ عِندَ کُلِّ قَومٍ غَضٌّ إلی یَومِ القیامَهِ.
مردی از امام صادق علیهالسلام پرسید:از چه روی قرآن به هنگام گشوده شدن و مطالعه در آن همواره تازگی دارد؟ فرمود: زیرا خداوند تبارک و تعالی قرآن را برای زمان خاص و مردمان خاص فرو نفرستاده است. آن کتاب در هر زمانی جدید است و تا روز قیامت نزد هر قومی تازه باشد. (العیون2/87؛ و اعلامالدین/211)