عروه الوثقی
این آیه دوبار در قرآن به کار رفته است، در آیه 256 سوره بقره و آیه 22 سوره لقمان. مفسران در آیه اول «ایمان به خدا» و در آیه دوم «توجّه به خد» را عروه الوثقی، نامیده اند. عروه الوثقی از نظر لغوی به معنای دستگیره محکم است. خداوند خواسته است از باب «تشبیه معقول به محسوس» چیزهایی را که با حواس ظاهری حس نمی شوند، به چیزی که با حواس ظاهری ما درک می شود، تشبیه کند. اینجا نیز خداوند می خواهد به ما بفهماند که چطور وقتی انسان به دستگیره و ریسمان محکمی تمسک کرد، سقوط نمی کند؛ ایمان به خدا و توجه به سوی او هم آدمی را از افتادن و سقوط در ورطه کفر و الحاد و انحراف حفظ می کند.(1) در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است: «منظور از عروه الوثقی ایمان به خداوند واحدی است که شریک ندارد». امام باقر علیه السلام نیز فرموده است: «مقصود از آن دوستی ما اهل‌بیت است».(2)
______________________
1. طبرسی، مجمع البیان ج 1ـ2، ص 631.
2. فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج 1، ص 284.