برادران رسول الله (صلی الله علیه وآله) چه کسانی هستند
محمد بن حسن صفّار در کتاب بصایر الدرجات [۱] از ابن معروف، او از حمّاد بن عیسى، او از ابى الجارود، او از ابى بصیر و او از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت نموده که آن حضرت فرمود:
روزى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله در حالى که جماعتى از اصحاب در خدمتش بودند، به درگاه الهى عرض نمود: پروردگارا! برادران مرا به من برسان! دوبار این را عرض نمود.
در آن حال اصحاب عرض کردند: یا رسول اللّه! آیا ما برادران تو نیستیم؟
فرمود: نه، شما اصحاب ما هستید، برادران من جماعتى هستند که در آخرالزمان می باشند. ایشان هستند که به من ایمان می آورند، حال آن که مرا ندیده اند. به درستى که خداى تعالى ایشان را به نام هاى خود و پدرانشان، پیش از آن که از پشت هاى پدران و رحم هاى مادران بیرون آورد، به من شناسانید.
هر آینه باقى بودن هر یکى از ایشان، در سر دین خود شدیدتر و دشوارتر از خرط قتاد در شب تار است یا هرکسى از ایشان که در دین خود باشد، مانند کسى است که اخگر درخت غضا را در دستش نگه دارد؛ ایشان مانند چراغ هاى شب تار هستند و خداوند عالم، ایشان را از فتنه‌هاى تیره و تار نجات می دهد. [۲]
مترجم بحار گوید: درخت غضا بنابر آن چه نقل شده، درختى است که آتشش به غایت تیز می شود و از شدّت گرمی و تیزى تا چهل روز خاموش نمی شود. پس به دست گرفتن اخگر آن به سبب تیزى، به غایت دشوار است؛ از این جهت رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله باقى بودن برادران خود را بر دینشان به آن تشبیه نمود.
منابع :
[۱]: بصائر الدرجات، صفحه ۱۰۴
[۲]: بحار الانوار، جلد ۲، صفحات ۱۲۴- ۱۲۳