ترجمه یُوحَیٰ : وحی می شود (وحی در اصل به معنای اشاره سریع است البته اشاره ای به صورت رمز .به همین جهت ازاین کلمه در القای معنا به نحو پوشیده از اغیار استعمال می شود، کلمه وحی در موارد القای معنا در فهم حیوان از طریق غریزه ” و اوحی ربک الی النحل” و ورود معنا در نفس انسان از طریق رؤیا “و اوحینا الی ام موسی “و همچنین از طریق وسوسه”الا ان الشیاطین لیوحون الی اولیائهم” و یا اشاره “فاوحی الیهم ان سبحوا بکره و عشیا”،درقرآن کریم استفاده شده است.ولی بیشترین استفاده از این کلمه در تکلم با انبیاء و رسل است “ما کان لبشر ان یکلمه الله الا وحیا” )