ترجمه یَدْعُوهُ : که او را عبادت کند – که او را بخواند – که او را صدا بزند (دعاء و نیز کلمه دعوت به معنای معطوف کردن توجه و نظر شخص دعوت شده است به سوی چیزی که آن شخص به سوی آن دعوت شده و این کلمه معنائی عمومیتر از کلمه نداء دارد ، برای اینکه نداء مختص به باب لفظ و صوت است ، ولی دعاء ، هم شامل دعوت کردن بوسیله لفظ میشود و هم شامل آنجایی که کسی را با اشاره و یا نامه دعوت کنند ، علاوه بر این ، لفظ نداء مخصوص آنجایی است که طرف را با صدای بلند صدا بزنی ، ولی لفظ دعاء این قید را ندارد ، چه با صدای بلند او را بخوانی و چه بیخ گوشی و آهسته دعوتش کنی ، هر دو جورش دعوت است)