هر کس دو سوره «انفطار» و «انشقاق» را تلاوت کند، و آن دو را در نماز فریضه و نافله برابر چشم خود قرار دهد، هیچ حجابى او را از خدا محجوب نمی دارد، و چیزى میان او و خداوند حائل نمی شود، پیوسته [با چشم دل] به خدا می نگرد و خدا [با لطفش] به او نگاه می کند، تا از حساب مردم فارغ شود.
در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) می خوانیم: «مَنْ قَرَاَ هاتَیْنِ السُّورَتَیْنِ «اِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ» وَ «اِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ» وَ جَعَلَهُما نُصْبَ عَیْنِهِ فِی صَلاهِ الْفَرِیضَهِ وَ النّافِلَهِ لَمْ یَحْجُبْهُ مِنَ اللّهِ حِجابٌ، وَ لَمْ یَحْجُزْهُ مِنَ اللّهِ حاجِزٌ، وَ لَمْ یَزَلْ یَنْظُرُ اِلَى اللّهِ وَ یَنْظُرُ اللّهُ اِلَیْهِ حَتَّى یَفْرُغَ مِنْ حِسابِ النّاسِ»؛ (هر کس این دو سوره: سوره «انفطار» و سوره «انشقاق» را تلاوت کند، و آن دو را در نماز فریضه و نافله برابر چشم خود قرار دهد، هیچ حجابى او را از خدا محجوب نمی دارد، و چیزى میان او و خداوند حائل نمی شود، پیوسته [با چشم دل] به خدا می نگرد و خدا [با لطفش] به او نگاه می کند، تا از حساب مردم فارغ شود).(1)
مسلماً نعمت بزرگ حضور در پیشگاه خدا، و از میان رفتن حجاب ها میان او و پروردگار، براى کسى است که این دو سوره را در عمق جانش جاى دهد، و خود را بر اساس آن بسازد، نه این که به لقلقه زبان اکتفا کند.(2)
در کتاب مجمع البیان ابى بن کعب از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) روایت کرده که فرمود: هر کس سوره انفطار را بخواند خداوند به عدد هر قطره باران و برگ درختان براى وى حسنه ثبت نماید و جان کندن را هم بر وى آسان نماید.(80)
—————————————————-
پی نوشت:
(1). «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 447 و «نور الثقلین»، جلد 5، صفحه 520 (از کتاب ثواب الاعمال).
(2). گرد آوری از کتاب: تفسیر نمونه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و سوم، ج 26، ص 217.
80ـ تفسیر خلاصه منهج جلد6 ص282