غزوه حمراء الاسد
پس از پایان جنگ احد، مسلمانان به مدینه بازگشتند و شب سختی را گذراندند؛ چرا که از یک طرف، از بیشتر خانه ها صدای ناله و نوحه سرایی بازماندگان بلند بود و از طرفی احتمال شورش منافقان و یهودیان ضد اسلام و مسلمانان وجود داشت؛ به همین جهت پیامبر صلی الله علیه و آله از سوی خداوند مأموریت یافت فردای همان شب دشمن را تعقیب کند. بر این اساس تمام کسانی که در احد بودند، حق داشتند در تعقیب دشمن شرکت کنند. پیامبر ابن ام مکتوم را جانشین خود در مدینه قرار داد و پرچم لشکر را به دست امام علی علیه السلام داد. سپاه اسلام در حمراءالاسد که 8 فرسخی مدینه بود، استقرار پیدا کرد و پیامبر دستور داد در تمام منطقه آتش روشن کنند تا دشمن تصور کند که نیروی فراوانی برای دفاع از اسلام حضور دارند. معبد خزاعی رئیس قبیله خزاء با اینکه مشرک بود، به منظور حمایت از پیامبر از حمراءالاسد عازم روحا، مرکز ارتش قریش شد و در دیدار با ابوسفیان به او گفت:« ای ابوسفیان! محمد در حمراءالاسد با افرادی آمده که چهره های آنان از شدت خشم بر افروخته شده و من تا کنون در عمرم چنین چهره هایی ندیده ام». ابوسفیان نیز با شنیدن گزارش معبد خزاعی از حمله به مدینه منصرف شد و راه مکه را در پیش گرفت.(1)
__________________
1. ابن سعد، طبقات الکبری، ج2، ص 49؛ سیره ابن هشام، ج2، ص 108؛ واقدی، المغازی، ج1، ص 338.