زیارت امام حسین (ع) در اربعین (المراقبات)
اربعین امام حسین علیه السّلام در این ماه و دفن سر شریف آن حضرت نیز احتمالا در همین روز است.
سید در کتاب اقبال می گوید: «قرآن بزرگ گواهى به برگرداندن سر مقدس مولاى ما حسین – که درود خدا بر او باد – به جسد او می دهد آن جا که می فرماید: و گمان مبرید کسانى که در راه خدا کشته شده اند مرده اند، بلکه آنها در پیشگاه پروردگار خود زنده بوده و (از جانب خدا) روزى می خورند. و این آیه گواهى می دهد که او از همان زمانى که شهید شد در کنار پروردگار روزى می خورده است. (و از این مطلب استفاده می شود که پیکر او بدون سر نبوده است) که باین ترتیب تردیدى باقى نمی ماند که سر آن حضرت از زمان شهادت به بدن او متصل شده است. و این بى ادبى است که از خداوند سؤال کنیم که آن حضرت علیه السّلام بعد از شهادت چگونه زنده شد و چگونه بعد از جدا شدن سر شریف، دوباره سر به جسد ملحق شد. زیرا لازم نیست خداوند بنده را از چگونگى کارهاى خود آگاه نماید. و این پرسش نادانى بنده را می رساند. زیرا از چیزى می پرسد که بنده مکلّف به آگاهى از آن نشده است. و انسان فقط وظیفه دارد سخنان قرآن را در مورد او تصدیق کند نه بیشتر».
ظاهر گفتار آقا و سرمشق ما قدّس سرّه این است که گویا از ظاهر آیه کریمه این را فهمیده، که زندگى کشته شدگان در راه خدا، که در این آیه به آن اشاره شده است، با کامل بودن این بدن ملازمه دارد و به همین جهت چنین سخنانى فرموده است در حالى که این سخنان همانگونه که می بینى نادرست است و شاید این ملازمه بین زندگى و تمام بودن این بدن را از غیر آیه شریفه و از دلایلى که بدست ما نرسیده، فهمیده است.
یا شاید ما منظور او را نفهمیده ایم. و نیز مقصود او از این سخن که سؤال بنده از خداوند در مورد چگونگى کارهایش بىادبى است، معلوم نیست. زیرا این گونه سؤالات در میان دانشمندان معمولى بوده و خیلى به آن تمایل دارند و با این پرسشها دانش خود را افزایش می دهند. و شاید منظور او چیزى غیر از ظاهر کلامش باشد که ما نمی دانیم.
بهر صورت بر مرد مراقبت واجب است روز اربعین را روز اندوه خود دانسته و تلاش نماید حتى براى یک بار در عمر کنار مزارش او را زیارت نماید. زیرا روایت شده است: «شیعه یا مؤمن پنج علامت دارد: پنجاه و یک (رکعت) نماز (در شبانه روز)، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست نمودن، پیشانى را در سجده بر خاک گذاشتن و بلند گفتن بسم اللّه الرحمن الرحیم.» و اگر آمدن به کنار قبر شریف امکان نداشت از هر مکانى که باشد می تواند او را زیارت نماید. بعد از دیدن این روایت باید خود را مقید به عمل به آن نموده و عمل به آن را براى خود چیزى بیش از مستحب بداند بگونه اى که تا جایى که لازم نیست هیچگاه انگشتر به دست چپ نکند. و به حرف کسانى که می گویند:
اگر در دست راست انگشتر داشتى می توانى در دست چپ نیز انگشتر داشته باشى، نباید اعتنا کند گرچه از علما باشد. زیرا روایاتى داریم – بخصوص روایاتى که در مستدرک الوسائل فاضل نورى قدّس سرّه آمده – که از آنها برمی آید، روایاتى که انگشتر نمودن در دست چپ را جایز می داند، در مقام تقیه بوده است، گرچه این روایات از اشخاص معتبر به دست ما رسیده باشد.
در پایان روز اربعین نیز مانند سایر روزهاى مهم از خداوند بخواهد حال و عمل او را اصلاح نموده و به حامی آن روز که از معصومین علیهم السّلام می باشد توسل جوید.