در صدر اسلام قرآن کریم را با چه خطى می نوشتند؟
عرب هاى حجاز، کمی قبل از ظهور اسلام با خط و کتابت عربى آشنا شدند؛ زیرا زندگى آنان بدوى و به صورت کوچ نشینى بود و همواره در حال آمد و شد و یا جنگ و غارت به سر می بردند؛ بنابراین عده کمی از آنان توانستند در مسافرت هاى تجارى به شام و عراق، کتابت را از آنان فرا بگیرند و با خط «نبطى» و یا «سریانى» بنویسند. این دو نوع خط پس از فتوحات اسلامی در میان اعراب آن زمان نیز باقى ماند و معروف بود.
از خط «نبطى»، خط نسخ به وجود آمد، که امروزه هم شناخته شده و باقى است و از خط «سریانى» ـ بعد از تغییر و تحول ـ خط «کوفى» پدید آمد که به آن خط «حیرى» می گفتند. این خط منسوب به شهر «حیره» است که در مجاورت کوفه قرار دارد.
خط «نبطى» را عرب ها در اثناى مسافرت به شام، از «حوران» آموختند؛ امّا خط حیرى و یا کوفى را از عراق گرفتند.
در آن زمان، عموماً نامه ها و مراسلات عادى به خط نسخ و نوشته هاى مهم مانند: قرآن و حدیث، به خط کوفى نگاشته می شد194.
—————
194. محمدهادى معرفت، التمهید فى علوم القرآن، ج 1، ص 358 و 359.