حواریون
حواریون عیسی علیه السلام دوستان و شاگردان خاص حضرتش بودند که به وی از صمیم دل ایمان آورده بودند و آیین او را پس از غیبت مسیح در جهان انتشار دادند و آن ها دوازده نفرند. آنان یاران خدا بودند هنگامی که مسیح، بنی اسرائیل را به آیین خود دعوت نمود و معجزات خود را برای آن ها شمرد و اعلام کرد که من تصدیق کننده تورات و در عین حال حلال کننده برخی از حرام ها می باشم. در این هنگام احساس کرد اکثریت بنی اسرائیل در فکر کفر و انکار و اعراض از رسالت وی می باشند، از این رو برای اینکه یاران خود را از دیگران تمیز دهد، ندای خود را بلند کرد و آن ها را به نام حواریون خواند. وقتی که حضرت عیسی علیه السلام از آنان احساس کفر و انکار نبوت نمود، گفت: یاران من برای راهنمایی مردم به سوی خدا کیست! حواریون گفتند: ما یاران خداییم. به او ایمان داریم و گواه باش که ما در برابر او تسلیم هستیم.
به حواریون الهام می شود. یکی از معانی وحی در قرآن، همان الهام به قلب است. به طور مسلم الهام الهی شرایط و قیودی دارد و از آن کسانی است که روح و روان آن ها، از لوث معاصی پاک شود و شایستگی خاص برای چنین موهبت پیدا نمایند. برای حواریون از آسمان مائده نازل می شود. با این که حواریون حضرت مسیح، به وی عقیده راسخ داشتند، برای کسب اطمینان بیشتر و بالابردن مراتب یقین و ایمان خود، از او درخواست نمودند که از خدا بخواهد برای آن ها خوانی از غذا از آسمان فرود آورد.(1)
_________________
1. طبرسی، مجمع البیان، ج1، 447؛ مکارم شیرازی، نمونه، ج24، ص: 97