ثواب روزه در ماه شعبان

ثواب روزه ماه شعبان
ابو حمزۀ ثمالى، از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت کرده است که: هر کس در ماه شعبان روزه بگیرد، مایۀ پاکى او از هر لغزش و وصمه و بادره خواهد شد، راوى می‌گوید: از حضرت پرسیدم: وصمه چیست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصیت، عرض کردم: بادره چیست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبۀ از آن همان پشیمانى بر آن است
مفضّل بن عمر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که: به خدا سوگند که روزۀ ماه شعبان و ماه رمضان-دو ماه متوالى-همان توبه‌اى است که خداوند متعال پذیرفته باشد.
عبد اللّٰه بن مرحوم ازدى نقل کرده است که از امام صادق علیه السّلام شنیدم که می‌فرمود:هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد، حتما بهشت بر او واجب می‌شود؛ و هر کس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگیرد خداوند متعال در عالم دنیا در هر روز و هر شب به او نظر می‌کند و نظر خداوند به او تا در بهشت نیز ادامه می‌یابد؛ و هر کس سه روز روزه بگیرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زیارت می‌کند
اسماعیل بن ابى زیاد از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و بمنزلۀ بهار مستمندان است، و خداوند متعال عید قربان را فقط براى سیر کردن نیازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام کنید.
ابو الصباح از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است: به خدا سوگند که روزۀ ماه شعبان و ماه رمضان بمنزلۀ قبول توبه است از طرف خداوند است.
مفضّل بن عمر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: پدرم علیه السّلام بین (روزۀ) ماه شعبان و ماه رمضان یک روز فاصله می‌انداخت، و حضرت امام زین العابدین علیه السّلام آن دو ماه را به هم وصل می‌کرد و می‌فرمود: روزۀ دو ماه متوالى، به منزلۀ توبه‌اى است که از طرف خداوند مورد قبول قرار گرفته است.
حفص بن بخترى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که: زنان پیغمبر هر گاه روزه‌اى بر عهده داشتند، (اداى) آن را تا ماه شعبان به تأخیر می‌انداختند، تا رعایت حال رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم را کرده باشند؛ و چون ماه شعبان فرا می‌رسید، روزه می‌گرفتند و حضرت نیز همراه با آنان روزه می‌گرفت. حضرت در ادامۀ سخنان خود فرمودند: رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم می‌فرمود: شعبان، ماه من است.
سماعه بن مهران نقل می‌کند که به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: آیا کسى از پدران شما ماه شعبان را روزه می‌گرفت؟ فرمود: رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم که بهترین پدران من است، در ماه شعبان روزه می‌گرفت.
زید بن اسلم روایت کرده است که از پیامبر خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم در مورد روزۀ ماه رجب پرسیدند، حضرت فرمود: چرا از (روزۀ) ماه شعبان غافلید؟ !
از انس بن مالک روایت شده است که از رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم پرسیدند: کدام یک از روزه‌ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نیّت بزرگداشت ماه رمضان.
ام سلمه روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم در هیچ ماهى تا پایان ماه روزه نمی‌گرفت مگر ماه شعبان که آن را به ماه رمضان متّصل می‌کرد.
ابن عباس روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم در حالى که یارانش از فضیلت ماه شعبان سخن می‌گفتند فرمود: ماه شریفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى که حامل عرشند آن را بزرگ می‌دارند و حقّش را می‌شناسند، و آن ماهى است که در آن روزیهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون می‌شوند، و بهشت، زینت و آراسته می‌گردد، و به این جهت نامش را شعبان گذاشتند که روزیهاى مؤمنان در آن تقسیم می‌شود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنه‌اى هفتاد برابر می‌شود، و سیئه (از نامۀ اعمال) پاک و گناهان آمرزیده می‌گردد، و عمل نیک، مورد قبول قرار می‌گیرد. پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات می‌کند و از عرش خویش به روزه‌داران و عبادت‌کنندگان خود نظرى می‌افکند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات می‌کند. در این هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب علیه السّلام از جا برخاست و عرض کرد: پدر و مادرم بفدایت اى رسول خدا! فضایل این ماه را بیشتر بیان کنید، تا میل به روزه گرفتن و عبادت کردن در این ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شب‌زنده‌دارى بپردازیم.رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد خداوند براى او هفتاد حسنه می‌نویسد، و هر حسنه‌اى برابر با (ثواب) یک سال عبادت است.
*و هر کس دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، گناهانى که باعث نابودى اویند، آمرزیده می‌شوند.

*و هر کس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و یاقوت براى او بالا برده خواهد شد.

*و هر کس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، در روزى او گشایش حاصل می‌شود.

*و هر کس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دلهاى مردم قرار می‌دهد.

*و هر کس شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور می‌سازد.

*و هر کس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابلیس و دستیارانش و وسوسه‌ها و اشارات وسوسه انگیز وى در امان می‌ماند.

*و هر کس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد از دنیا رحلت نمی‌کند مگر آنکه از آب حوضهاى قدس سیراب شود.

*و هر کس نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد منکر و نکیر به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.

*و هر کس ده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت می‌دهد.

*و هر کس یازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، یازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب می‌شود.

*و هر کس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زیارت می‌کنند تا زمانى که در صور بدمند.

*و هر کس سیزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش می‌کنند.

*و هر کس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پایان و درندگان حتّى ماهیان دریاها الهام می‌شود که براى او طلب آمرزش کنند.

*و هر کس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، پروردگار عزیز و مقتدر او را مورد خطاب قرار می‌دهد که: به عزّتم قسم که تو را در آتش نمی‌سوزانم.

*و هر کس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد دریاى آتش براى او خاموش می‌شود.

*و هر کس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.

*و هر کس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (در آخرت) تمام درهاى بهشت به روى او باز می‌گردد.

*و هر کس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار قصر از درّ و یاقوت در بهشت به وى عطا می‌شود.

*و هر کس بیست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوریان بهشتى را به همسرى او درآورند.

*و هر کس بیست و یک روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان به وى خوش آمد می‌گویند و بالهاى خویش را بر بدن او می‌سایند.

*و هر کس بیست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او می‌پوشانند.

*و هر کس بیست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بیرون آمدن از قبر، مرکبى از نور براى او آماده می‌کنند، و او بر آن مرکب نور سوار می‌شود و بسوى بهشت به پرواز در می‌آید.

*و هر کس بیست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، اختیار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحید به او کرامت می‌شود.

*و هر کس بیست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، امان بیزارى از نفاق به او داده می‌شود.

*و هر کس بیست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنایت می‌فرماید.

*و هر کس بیست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند برات رهائى او را از آتش جهنّم صادر می‌کند.

*و هر کس بیست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، چهره‌اى نورانى و شاد پیدا می‌کند.

*و هر کس بیست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را که بزرگترین پاداشهاست به دست می‌آورد.

*و هر کس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئیل او را از پیشگاه عرش مورد خطاب قرار می‌دهد که: اى مرد! عمل خود را از سر گیر، و از نو شروع به کار کن، زیرا گناهان گذشتۀ تو همه آمرزیده شد، و این گفتۀ پروردگار عالمیان است که: اگر گناهان تو به شمارۀ ستارگان آسمان و قطره‌هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بیابان و به شمارۀ روزهاى دنیا باشد، من همۀ آنها را آمرزیدم، و انجام این کار در ازاى روزه‌دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نیست.

————————
پی نوشت:

منبع: پاداش نیکی‌ها و کیفر گناهان, شیخ صدوق, مترجم:مجاهدی، محمد علی, جلد:١