تورات
تورات، لفظ عربی شده کلمه «تورا» به زبان عبری است که به معنای تعلیم و آموزش یا ارشاد است. یهودیان آن را ناموس، شریعت و قانون می دانند، اما «تورات» در متداول ترین کاربرد، نام پنج سفر کتاب اول عهد عتیق (تورات) و از کتاب مقدس یهودیان است که به «اسفار خمسه» نیز مشهور است. واژه تورات، گاه بر کل «عهد عتیق» اطلاق می شود. این تورات را به عقیده یهودیان، خداوند از طریق موسی کلیم الله، یکی از پیامبران اولوالعزم در کوه سینا به بنی اسرائیل در پنج کتاب (سفر) ابلاغ کرده است. از همین رو، اعتقاد به آسمانی بودن تورات از ضروریات دین یهود است بیشتر یهودیان معتقدند که تورات به دو صورت کتبی و شفاهی، در مدت چهل سال اقامت بنی اسرائیل در بیابان بر موسی علیه السلام نازل شد و او آن را بر قوم خود آموخت و این مطالب بر سطح دو لوح سنگی بود، اما قرآن کریم تصریح دارد که خداوند تورات را به وسیله وحی بر موسی علیه السلام نازل کرده است. طبق نظر مفسران توراتی که اینک در دست یهودیان است، شامل بخشی از تورات واقعی است که بر موسی علیه السلام نازل شده و بخشی از آن هم دچار تحریف و تغییر شده است.(1)
___________________
1. خرمشاهی، دایره المعارف تشیع، ج 5؛ خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 1، ص 815.