روز نهم ماه ربیع الاول
در روایت گرانقدرى آمده است که این روز، روز نابودى دشمن خدا بوده و این روز و خوشحالى در آن فضیلت داشته و روز شادى پیروان آل محمد – رحمت خدا بر جمیع آنان باد – می باشد. و در میان شیعیان نیز این روز به همین مطلب مشهور شده است. البته سایر روایات این روایت را تایید نمی کند، ولى ممکن است بخاطر تقیه وقت را تغییر داده باشند. و با وجود این احتمال، دور نیست این دو وقت بگونه اى با هم منطبق باشند.
بهر صورت سزوار است دوستان آل محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شادى خود را در این روز بخاطر نابودى دشمن خدا آشکار کنند، اگر چه فقط بخاطر عمل به این روایت باشد و به نابودى او در این روز یقین نداشته باشند.
ولى با توجه به این که شادى براى از بین رفتن دشمنان فقط برازنده دوستان و علاقمندان است. بنابراین کسى که کارهاى او با دوستى و علاقه با اهل بیت سازگارى ندارد، سزاوار است بهمراه شادى نمودن، بخاطر کوتاهى در انجام آداب و رسوم دوستى شرمگین باشد، و دست کم در شادى براى نابودى دشمن خدا و دشمن دوستان او کارهاى حرام را انجام نداده و شبیه دشمنان خدا نشود. زیرا مخالفت ضد دوست داشتن است و این مخالفت با خدا و این ضدیت آشکار، بر خلاف شادى بر نابودى دشمن مولى است.