جنین انسان در دوران بارداری چگونه تغذیه می کند؟
از عجائب دوران تکامل جنین، مسأله تغذیه «جنین» است؛ خداوند وظیفه تغذیه «جنین» را با آب و غذایی سالم و تصفیه شده و اکسیژن بر عهده دستگاهى به نام «جفت» گذارده است که از یک طرف به قلب مادر مربوط است و از طریق بند ناف با «جنین» ارتباط دارد. «جفت» طی فرایندی مواد غذائى، آب و اکسیژن لازم را از طریق سیستم جریان خون مادر جذب کرده و بعد از تصفیه مجدّد به جنین منتقل می کند و باز فضولات و کربن و مانند آن را جمع آورى کرده به خون مادر باز می گرداند.
از عجائب دوران تکامل جنین، مساله تغذیه «جنین» است؛ چرا که براى پرورش و نموّ سریع «جنین»، مواد غذایى به طور کامل و از هر نظر پاک و تصفیه شده از یک سو و اکسیژن از سوى دیگر و آب به حد کافى لازم است که به طور مداوم به جنین برسد.
خداوند وظیفه تغذیه «جنین» را با آب و غذایی سالم و تصفیه شده و اکسیژن بر عهده دستگاهى به نام «جفت» گذارده است که از یک طرف به وسیله دو شریان و یک ورید به قلب مادر مربوط است و از طرف دیگر از طریق بند ناف با جنین ارتباط دارد. تمام مواد غذائى و آب و اکسیژن لازم را از طریق سیستم جریان خون مادر جذب کرده و بعد از تصفیه مجدّد به «جنین» منتقل می کند؛ و زوائد، فضولات و کربن و مانند آن را جمع آورى کرده به خون مادر باز می گرداند.
بنابراین «جفت» هم نقش دستگاه گیرنده و دهنده دارد و هم به منزله یک فیلتر و کابراتور است که به تنهایى انسان از مطالعه ساختمان شگفت انگیز همین «جفت» می تواند پى به عظمت خالق برد. جالب اینکه در حدیثى آمده است که امام(علیه السلام) فرمود: «بچه از نسیمی که مادر استفاده می کند بهرهمی برد!». چند سال است که دانشمندان دانسته اند بچه اى که ریه اش کار نمی کند و در آب رحم شناور است اکسیژن لازم دارد؟ چند سال است که فهمیده اند اکسیژنى که مادر مصرف می کند وارد خون اش شده و به «جفت» می رسد و بچّه از راه بندناف از آن استفاده می نماید؟
هرچه باشد زمان زیادى نگذشته؛ ولى چشم بیناى امام(علیه السلام) آن را دیده و می فرماید: بچه از این نسیم استفاده می کند. آیا در برابر هواى آلوده اى که ما تنفّس می کنیم تعبیرى بهتر از نسیم که امام براى بیان اکسیژن ذکر فرموده پیدا می شود؟(1)،(2)
پی نوشت:
(1). اقتباس از کتاب اولین دانشگاه و آخرین پیامبر، پاک نژاد، رضا، بنیاد فرهنگی شهید دکتر پاک نژاد، تهران، 1366 ش، ج 1، ص 253.
(2). پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 شمسی، چاپ نهم، ج 2، ص 83.