چرا در قرآن بیان می شود که کیفر قتل دوزخ است؟

با توجه به این که می گویند: مؤمنان اگر مرتکب گناه کبیره هم بشوند، بعد از عذاب آن عمل، به بهشت باز خواهند گشت، چرا خداوند متعال درباره قتل که گناه کبیره است، در آیه شریف (وَمَن یقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهُو جَهَنَّمُ خَــلِدًا فِیهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیهِ وَلَعَنَهُو وَأَعَدَّ لَهُو عَذَابًا عَظِیمًا)[33]؛ و هر کس عمداً مؤمنى را بکشد، کیفرش دوزخ است که در آن ماندگار خواهد بود؛ و خدا بر او خشم می گیرد و لعنتش می کند و عذابى بزرگ برایش آماده ساخته است. وعده جهنم ابدى داده است، هرچند که قاتل مؤمن باشد؟

درباره کشتن فرد با ایمان چند احتمال وجود دارد: 1. منظور از «قتل مؤمن» در آیه شریف این است که فردى، انسان مؤمنى را به خاطر ایمان داشتن او به قتل برساند و یا کشتن او را مباح بشمرد. روشن است که چنین قتلى نشان از کفر قاتل آن دارد و جزاى قاتل کافر هم خلود در عذاب است.
از امام صادق(ع) نیز به همین مضمون حدیثى نقل شده است:[34]
2. قتل افراد باایمان و بى گناه ممکن است خود سبب شود که قاتل، بى ایمان از دنیا برود و توفیق توبه نصیب او نگردد و به خاطر همین موضوع نیز گرفتار عذاب جاویدان شود.
3. ممکن است که منظور از «خلود» در این آیه، عذاب بسیار طولانى باشد، نه عذاب جاویدان.[35]
—————
[33] نساء، آیه 93.
[34] شیخ حر عاملى، وسائل الشیعه، ج 3، ابواب القصاص، باب 11؛ بحارالأنوار، ج 24، ح 45.
[35] اقتباس از: تفسیر نمونه، ج 4، ص 68.