محمد بن زید می گوید: برای آنکه ازآن حضرت علی بن موسی الرّضا علیه السلام از توحید و خداشناسی سوال کنم به خدمت حضرتش رسیدم.
امام فرمود: حمد وستایش برای آن خدائیست که با قدرت کامل وحکمت بالغه خود موجودات را ایجاد کرد،بدون اینکه (ازقبل) برای موجودات خلق شده، ماده (هسته) اصلی باشد که از آن ماده، مخلوقات را آفریده باشد تا بتوان قدرت و حکمتش را باطل دانست. (تاکسی بگوید قدرت و حکمت ندارد) و آنچه را به کیفیت و نوعی که می خواست آفرید و موجودات را برای نشان دادنِ حکمت و ربویت خود خلق کرد، به طوری که عقل ها از اندازه گیری حکمتش عاجزند و فکرها به کنه آن نمی رسد و دیده ی مخلوقات نمی تواند او را ببیند (چون جسم نیست) و نمی توان او را محدود و توصیف و تعریف کرد، عبارات و الفاظ (بندگان) از وصف او عاجز است، و وصف وصف کنندگان در اوصافش مخفی و پنهان است، بدون آنکه چیزی او را مخفی و پنهان کرده باشد، و پوشیده است، بدون اینکه ساتری او را پوشانده باشد،و شناخته می شود، بدون آنکه دیده شود، و توصیف می شود، بدون اینکه صورت و هیکلی باشد ور نعمت می شود، بدون آنکه جسم باشد (آری) نیست خدائی مگر آن خدای بزرگ بلند مرتبه.
منبع: پرسش‌های مردم و پاسخ‌های امام رضا علیه السلام/ احمد قاضی‌زاهدی‌گلپایگانی/ عصر ظهور