وِرْدُ

ترجمه وِرْدُ: آبی که انسان و حیوان پس از تلاش و چرخیدنش به دنبال آن به گلویش می‏ریزد – آبی که انسان و حیوانات تشنه به لب آن می‏آیند و از آن می‏نوشند ( کلمه وَرَد در اصل لغت به معنای قصد رفتن بسوی آب است و به تدریج در چیزهای دیگر استعمال شده ، مثلا گفته‏اند : وردت الماء – به لب آب رفتم مصدر آن ورود و اسم فاعلش وارد و اسم مفعولش مورود است خدای تعالی نیز در قرآن این معنی را استعمال نموده ، در باره مسافرت موسی (علیه‏السلام) به طرف مدین و رسیدنش به لب آب آن محل فرموده : و لما ورد ماء مدین – همینکه به لب آب مدین رسید و کلمه ورْد به معنای آبی است که انسان و حیوان پس از تلاش و چرخیدنش به دنبال آن به گلویش می‏ریزد .در عبارت “وَبِئْسَ ﭐلْوِرْدُ ﭐلْمَوْرُودُ ” تلاش فرعونیان و امثال آنها را در این دنیا تشبیه کرده به کسی که پس از تلاش بسیار برای رسیدن به آب به جای اینکه آبی خنک و گوارا در گلوی خود بریزد آتش جهنم و آب متعفنی که نوشیدنی اهل جهنم است نصیب او شده )