نگاهى بر عبادات و سایر اخلاقیات امام موسی کاظم علیه السلام
امام کاظم علیه السّلام عابدترین، فقیه ترین، سخاوتمندترین مردم عصرش بود، و از همه مردم کریم النّفستر (بلندنظرتر) بود.روایت شده:
آن حضرت، نماز شب را می خواند، و آن را به نماز صبح متّصل می کرد، سپس تا طلوع خورشید، به تعقیب نماز اشتغال داشت، و بعد به سجده می رفت، و سر از سجده و حمد خدا در سجده بر نمی داشت و… بسیار دعا می کرد و می گفت:
اللّهمّ انّی أسألک الرّاحه عند الموت، و العفو عند الحساب
: «خدایا! از درگاهت، استراحت هنگام مرگ، و عفو هنگام حسابرسى را درخواست میکنم».
و یکى از دعاهاى آن حضرت، این بود:
عظم الذّنب من عبدک، فلیحسن العفو من عندک
: «گناه از بنده ات بزرگ شد، پس عفو از پیشگاهت، نیکو و زیبا خواهد شد»
امام کاظم علیه السّلام از خوف خدا، آن چنان می گریست که محاسنش از اشکهایش خیس می شد. او از همه بیشتر نسبت به بستگانش، صله رحم می نمود، و شبانه به نیازهاى مستمندان مدینه، رسیدگى می کرد، و زنبیلى که محتوى درهم و دینار، و آرد و خرما بود، به آنها می رسانید، به گونهاى که آنها نمی دانستند چه کسى به آنها کمک می رساند. امام کاظم علیه السّلام بسیار بزرگوار و نیک روش بود و در طول زندگی هزار بنده خرید و آزاد کرد.
———————-
برگرفته ازکتاب “نگاهى بر زندگى چهارده معصوم علیهم السلام”، شیخ عباس قمی, ص: 292