نماز و دعای روز عید غدیر (مفاتیج الجنان)
اعمال ماه ذی الحجه؛ روز هجدهم، روز عید غدیر و عید الله اکبر است و اعمال آن: پنجم- دو رکعت نماز کند و به سجده رود و صد مرتبه شکر خدا کند پس سر از سجده بردارد و بخواند
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَنَّ لَکَ الْحَمْدَ وَحْدَکَ لاَ شَرِیکَ لَکَ
اى خداى من از تو درخواست می‌کنم که حمد و ستایش مخصوص توست که یکتایى و بى‌شریک
وَ أَنَّکَ وَاحِدٌ أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ کُفُواً أَحَدٌ
و یگانه و فرد و غنى بالذاتىنه فرزند کس و نه کسى فرزند توست و نه هیچکس مثل و همتاى توست
وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
که حضرت محمد (ص) بنده (خاص) و فرستاده تو بر خلق است درود تو بر او و آل او باد
یَا مَنْ هُوَ کُلَّ یَوْمٍ فِی شَأْنٍ کَمَا کَانَ مِنْ شَأْنِکَ أَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَیَ
اى خدا تو را هر روز کار و شأنى است چنانکه از شأن توست که بر من تفضل فرمودى
بِأَنْ جَعَلْتَنِی مِنْ أَهْلِ إِجَابَتِکَ وَ أَهْلِ دِینِکَ وَ أَهْلِ دَعْوَتِکَ
و مرا از اهل اجابت خود مقرر داشتى و اهل دین خود و لایق دعوت خویش گردانیدى
وَ وَفَّقْتَنِی لِذَلِکَ فِی مُبْتَدَإِ خَلْقِی تَفَضُّلاً مِنْکَ وَ کَرَماً وَ جُوداً
و بر این کار در بدو خلقت من از تفضل و کرم و جودت مرا موفق داشتى
ثُمَّ أَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلاً وَ الْجُودَ جُوداً وَ الْکَرَمَ کَرَماً رَأْفَهً مِنْکَ وَ رَحْمَهً
سپس در پى فضل خود فضلى دیگر و از پى جودت جود دیگر و از پى کرم کرمی دیگر از راه رأفت و رحمت خود بر من فرمودى
إِلَى أَنْ جَدَّدْتَ ذَلِکَ الْعَهْدَ لِی تَجْدِیداً بَعْدَ تَجْدِیدِکَ خَلْقِی وَ کُنْتُ نَسْیاً مَنْسِیّاً نَاسِیاً سَاهِیاً غَافِلاً
تا آنکه این عهد بر من مجدد کردى پس از خلقت من و من به کلى فراموش شده بودم و یا سهو و نسیان و غفلت (از نعمتهایت) بود
فَأَتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ بِأَنْ ذَکَّرْتَنِی ذَلِکَ وَ مَنَنْتَ بِهِ عَلَیَّ وَ هَدَیْتَنِی لَهُ
پس تو نعمت را بر من تمام عطا کردى که مرا در نظر داشتى و به نعمت ممنون گردانیدى و براى نعمت کامل مرا هدایت کردى
فَلْیَکُنْ مِنْ شَأْنِکَ یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ أَنْ تُتِمَّ لِی ذَلِکَ
اى خداى من و سید و مولاى من (درخواستم از تو این است که) این نعمت ایمان را
وَ لاَ تَسْلُبَنِیهِ حَتَّى تَتَوَفَّانِی عَلَى ذَلِکَ وَ أَنْتَ عَنِّی رَاضٍ فَإِنَّکَ أَحَقُّ الْمُنْعِمِینَ أَنْ تُتِمَّ نِعْمَتَکَ عَلَیَ
بر من تا هنگامی که مرا بمیرانى باقى بدارى تا تو از من خوشنود باشى که البته ذى حقتر منعمانى نعمتت را بر من کامل گردان
اللَّهُمَّ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ أَجَبْنَا دَاعِیَکَ بِمَنِّکَ فَلَکَ
الْحَمْ دُ غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ
اى خدا فرمان تو را شنیده و اطاعت کردیم و رسولت را که بسوى تو ما را دعوت کرد بلطف تو اجابت کردیم پس تو را سپاس بر آمرزش تو پروردگارا که بازگشت ما بسوى توست
آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
ما به خداى یکتاى بى‌شریک ایمان آوردیم و به رسول او حضرت محمد صلى الله علیه و آله گرویدیم
وَ صَدَّقْنَا وَ أَجَبْنَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فِی مُوَالاَهِ مَوْلاَنَا وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ
و تصدیق به نبوتش کردیم و او را که بسوى خدا می‌خواند اجابت کردیم امر پیغمبر تو را پیروى کردیم درباره دوستى و اطاعت مولاى ما و مولاى همه مؤمنان
أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَبْدِ اللَّهِ وَ أَخِی رَسُولِهِ وَ الصِّدِّیقِ الْأَکْبَرِ وَ الْحُجَّهِ عَلَى بَرِیَّتِهِ
امیر المؤمنین على بن ابى طالب (ع) که بنده خداست و برادر رسول اوو صدیق اکبر و حجت خدا بر خلق است
الْمُؤَیِّدِ بِهِ نَبِیَّهُ وَ دِینَهُ الْحَقَّ الْمُبِینَ عَلَماً لِدِینِ اللَّهِ وَ خَازِناً لِعِلْمِهِ
و به وجود او پیغمبر و دین خدا که بر حق بودنش آشکار است مؤید و منصور شد و او علم گردید براى حفظ دین خدا چون او مخزن علم حق
وَ عَیْبَهَ غَیْبِ اللَّهِ وَ مَوْضِعَ سِرِّ اللَّهِ وَ أَمِینَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ شَاهِدَهُ فِی بَرِیَّتِهِ
و صندوق اسرار غیب الهى است و امین خدا بر خلق و موضع سر خدا و شاهد به حق در میان خلق است
اللَّهُمَّ رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیاً یُنَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا
اى خدا اى پروردگار ما نداى رسولى که خلق را به ایمان به خدا می‌خواند به ندایش ایمان آوردیم
رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَ تَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ
پروردگارا پس گناهان ما را بیامرز و زشتیهاى ما را مستور ساز و ما را با نیکوکاران عالم بمیران و محشور ساز
رَبَّنَا وَ آتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِکَ وَ لاَ تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِنَّکَ لاَ تُخْلِفُ الْمِیعَادَ
پروردگار ما و از کرمت به ما آنچه را که بر پیمبرانت وعده دادى عطا فرما و ما را در قیامت خوار مگردان که تو هرگز خلاف وعده نخواهى کرد
فَإِنَّا یَا رَبَّنَا بِمَنِّکَ وَ لُطْفِکَ أَجَبْنَا دَاعِیَکَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَ صَدَّقْنَاهُ
اى خدا ما به لطف و احسان تو (ایمان آورده و) و پیغمبرت را اجابت کردیم و رسولت را پیروى نمودیم
وَ صَدَّقْنَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ کَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ
و آن بزرگوار را و سید و مولاى مؤمنان را تصدیق کردیم و به جبت و طاغوت کافر شدیم
فَوَلِّنَا مَا تَوَلَّیْنَا وَ احْشُرْنَا مَعَ أَئِمَّتِنَا فَإِنَّا بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ وَ لَهُمْ مُسَلِّمُونَ
پس تو ایمان و ولایت ما را حفظ کن و ما را با ائمه خود محشور فرما که ما به آن بزرگواران به یقین ایمان آورده و تسلیم امر آنها هستیم
آمَنَّا بِسِرِّهِمْ وَ عَلاَنِیَتِهِمْ وَ شَاهِدِهِمْ وَ غَائِبِهِمْ وَ حَیِّهِمْ وَ مَیِّتِهِمْ
به باطن و ظاهر آن امامان و شاهد و غایب آنها و زنده و مرده ایشان ایمان داریم
وَ رَضِینَا بِهِمْ أَئِمَّهً وَ قَادَهً وَ سَادَهً
و به امامت آنها و پیشوایى و آقایى آنها بر خود راضى و خوشنودیم
وَ حَسْبُنَا بِهِمْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ اللَّهِ دُونَ خَلْقِهِ لاَ نَبْتَغِی بِهِمْ بَدَلاً وَ لاَ نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلِیجَهٍ
و واسطه بین ما و خدا آنان دون دیگر خلقان کافى خواهند بود و بدلى به جاى آنها نمی‌طلبیم و بوسیلهاى جز آنها توسل نمی‌جوییم
وَ بَرِئْنَا إِلَى اللَّهِ مِنْ کُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
و به درگاه خدا بیزارى می‌جوییم از هر کس که با آنها به محاربه برخیزد از جن و انس و از خلق اولین و آخرین
وَ کَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ الْأَوْثَانِ الْأَرْبَعَهِ وَ أَشْیَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ
و کافریم به جبت و طاغوت (یعنى دشمنان آنها) و بتهاى چهارگانه و شیعیان و پیروانشان
وَ کُلِّ مَنْ وَالاَهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ إِلَى آخِرِهِ
و هر که آنها را دوست دارد از جنو انس از اول تا آخر روزگار
اللَّهُمَّ إِنَّا نُشْهِدُکَ أَنَّا نَدِینُ بِمَا دَانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَ آلُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ
اى خدا ما تو را گواه خود می‌گیریم که ما به دینى که محمد و آل محمد صلى الله علیه و آله دارند گرویدیم
وَ قَوْلُنَا مَا قَالُوا وَ دِینُنَا مَا دَانُوا بِهِ
و قول ما قول آنها و آیین ما آیین آنها است
مَا قَالُوا بِهِ قُلْنَا وَ مَا دَانُوا بِهِ دِنَّا وَ مَا أَنْکَرُوا أَنْکَرْنَا وَ مَنْ وَالَوْا وَالَیْنَا
هر چه آنها گفتند در دین بدان قایلیم و هر دینى دارند آن را اختیار کردیم و هر چه را آنها منکرند ما هم انکار کرده و هر چه را دوست دارند ما دوست میداریم
وَ مَنْ عَادَوْا عَادَیْنَا وَ مَنْ لَعَنُوا لَعَنَّا وَ مَنْ تَبَرَّءُوا مِنْهُ تَبَرَّأْنَا مِنْهُ وَ مَنْ تَرَحَّمُوا عَلَیْهِ تَرَحَّمْنَا عَلَیْهِ
و با هر که دشمنند ما نیز دشمنیم و به هر که لعنت کنند ما هم لعن کنیم و از هر که بیزارى جویند ما هم بیزارى جوییم و با هر که مهربانند ما هم مهربانیم
آمَنَّا وَ سَلَّمْنَا وَ رَضِینَا وَ اتَّبَعْنَا مَوَالِیَنَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ
ما به آن امامان خود ایمان آورده و تسلیم امر آنها و راضى به رضاى آنها هستیم درود خدا بر روان پاک آنها باد
اللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لَنَا ذَلِکَ وَ لاَ تَسْلُبْنَاهُ وَ اجْعَلْهُ مُسْتَقِرّاً ثَابِتاً عِنْدَنَا وَ لاَ تَجْعَلْهُ مُسْتَعَاراً
اى خدا پس تو این نعمت ایمان را بر ما تمام گردان و کامل فرما و این کمال از ما مگیر و مستقر و ثابت نزد ما گردان و عاریت قرار مده
وَ أَحْیِنَا مَا أَحْیَیْتَنَا عَلَیْهِ وَ أَمِتْنَا إِذَا أَمَتَّنَا عَلَیْهِ
و ما را بر این زنده دار و بر آن بمیران
آلُ مُحَمَّدٍ أَئِمَّتُنَا فَبِهِمْ نَأْتَمُّ وَ إِیَّاهُمْ نُوَالِی وَ عَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللَّهِ نُعَادِی
که آل محمد امامان ما هستند ما هم به آنها اقتدا کرده و آنها را دوست داریم و دشمن آنان را که دشمن خدا است دشمن داریم
فَاجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ فَإِنَّا بِذَلِکَ رَاضُونَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
پس تو حشر ما را با آنها قرار ده در دنیا و آخرت و از مقربان خود گردان که ما به این نعمت راضى و خوشنودیم اى مهربانترین مهربانان عالم
پس باز به سجده رود و صد مرتبه
الْحَمْدُ لِلَّهِ
و صد مرتبه
شُکْراً لِلَّهِ
بگوید و روایت شده که هر که این عمل را بجا آورد ثواب کسى داشته باشد که در روز عید غدیر نزد حضرت رسول خدا صلى الله علیه و آله حاضر شده باشد و با آن حضرت بیعت کرده باشد بر ولایت الخبر و بهتر آنکه این نماز را نزدیک به زوال گزارد که حضرت رسول صلى الله علیه و آله در آن ساعت امیر المؤمنین علیه السلام را در غدیر خم به امامت و خلافت براى مردم نصب فرمود و در رکعت اول قدر و در دوم توحید بخواند
نماز و دعای روز عید غدیر (زاد المعاد)
اعمال ماه ذی الحجه؛ و عید غدیر، هجدهم این ماه است و عظیم‌ترین اعیاد است. و اگر این عمل (منظور نماز مستحبی و دعا بعد از آن می باشد) بر او دشوار باشد به این روایت عمل کند که شیخ مفید رحمه اللّه و دیگران از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده‌اند که هرکه در روز غدیر دو رکعت نماز بکند هروقت که خواهد و اگر نزدیک به زوال بکند که در آن ساعت حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام را در غدیر خم براى مردم به امامت و خلافت نصب کرد بهتر است، یعنى هرسوره که خواهد بخواند و اگر در رکعت اول انا انزلناه و در رکعت دویّم قل هو اللّه احد بخواند، چنان‌چه در روایت معتبر دیگر وارد شده است، بهتر است، پس به سجده رود و صد مرتبه شکرا للّه یا شکرا بگوید و چون سر از سجده بردارد این دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَنَّ لَکَ الْحَمْدَ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ وَ أَنَّکَ وَاحِدٌ أَحَدٌ صَمَدٌ
اى خداى من! از تو درخواست می‌کنم که حمد و ستایش مخصوص توست که یکتایى و بى‌شریک و یگانه و فرد و غنى بالذاتى،
لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ کُفُواً أَحَدٌ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ.
نه فرزند کس و نه کسى فرزند توست و نه هیچکس مثل و همتاى توست، که حضرت محمد صلّى اللّه علیه و آله بندۀ(خاص) و فرستادۀ تو بر خلق است-درود تو بر او و آل او باد.
یَا مَنْ هُوَ کُلَّ یَوْمٍ فِی شَأْنٍ کَمَا کَانَ مِنْ شَأْنِکَ أَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَیَّ بِأَنْ جَعَلْتَنِی مِنْ أَهْلِ إِجَابَتِکَ
اى خدایى که هرروز در کار و شأنى هستى چنانکه از شأن توست که بر من تفضل فرمودى و مرا از اهل اجابت خود مقرر داشتى
وَ أَهْلِ دِینِکَ وَ أَهْلِ دَعْوَتِکَ وَ وَفَّقْتَنِی لِذَلِکَ فِی مُبْتَدَإِ خَلْقِی تَفَضُّلًا مِنْکَ وَ کَرَماً وَ جُوداً،
و اهل دین خود و لایق دعوت خویش گردانیدى و بر این کار در بدو خلقت من از تفضل و کرم و جودت مرا موفق داشتى،
ثُمَّ أَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلًا وَ الْجُودَ جُوداً وَ الْکَرَمَ کَرَماً رَأْفَهً مِنْکَ وَ رَحْمَهً
سپس در پى فضل خود فضلى دیگر و از پى جودت جودى دیگر و از پى کرمت کرمی دیگر از راه رأفت و رحمت خود بر من فرمودى
إِلَى أَنْ جَدَّدْتَ ذَلِکَ الْعَهْدَ لِی تَجْدِیداً بَعْدَ تَجْدِیدِکَ خَلْقِی وَ کُنْتُ نَسْیاً مَنْسِیّاً نَاسِیاً سَاهِیاً غَافِلًا.
تا آنکه پس از خلقت من این عهد را بر من تجدید کردى و من به کلى فراموش شده بودم و یا سهو و نسیان و غفلت (از نعمتهایت) بود،
فَأَتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ بِأَنْ ذَکَّرْتَنِی ذَلِکَ وَ مَنَنْتَ بِهِ عَلَیَّ وَ هَدَیْتَنِی لَهُ فَلْیَکُنْ مِنْ شَأْنِکَ
پس تو نعمت را بر من تمام عطا کردى که مرا در نظر داشتى و به نعمت ممنون گردانیدى و براى نعمت کامل مرا هدایت کردى،
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلَایَ أَنْ تُتِمَّ لِی ذَلِکَ وَ لَا تَسْلُبَنِیهِ حَتَّى تَتَوَفَّانِی عَلَى ذَلِکَ وَ أَنْتَ عَنِّی رَاضٍ، فَإِنَّکَ أَحَقُّ الْمُنْعِمِینَ أَنْ تُتِمَّ نِعْمَتَکَ عَلَیَّ.
اى خداى من و سید و مولاى من پس باید در شأن تو این باشد که این نعمت ایمان را بر من باقى بدارى تا هنگامی که مرا بمیرانى و تو از من خوشنود باشى که البته سزاوارترین نعمت‌دهندگانى که نعمتت را بر من کامل گردانى.
اللَّهُمَّ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ أَجَبْنَا دَاعِیَکَ بِمَنِّکَ فَلَکَ الْحَمْدُ غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ.
اى خدا! فرمان تو را شنیدیم و اطاعت کردیم و رسولت را که ما را به سوى تو دعوت کرد به لطف تو اجابت کردیم، پس تو را سپاس بر آمرزشت پروردگارا که بازگشت ما به سوى توست.
آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ صَدَّقْنَا
ما به خداى یکتاى بى‌شریک ایمان آوردیم و به رسول او حضرت محمد صلّى اللّه علیه و آله گرویدیم و نبوتش را تصدیق کردیم
وَ أَجَبْنَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فِی مُوَالاهِ مَوْلَانَا وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ، أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ
و او را که به سوى خدا می‌خواند اجابت کردیم و امر پیغمبر تو را پیروى کردیم دربارۀ دوستى و اطاعت مولاى ما و مولاى همۀ مؤمنان، امیر المؤمنین على بن ابى طالب علیه السّلام،
عَبْدِ اللَّهِ وَ أَخِی رَسُولِهِ وَ الصِّدِّیقِ الْأَکْبَرِ وَ الْحُجَّهِ عَلَى بَرِیَّتِهِ، الْمُؤَیَّدِ بِهِ نَبِیُّهُ وَ دِینُهُ الْحَقُّ الْمُبِینُ،
بندۀ خدا و برادر رسول او، و صدیق اکبر و حجت خدا بر خلق، به وجود او پیغمبر و دین حق و آشکار خدا مؤید و منصور شد،
عَلَماً لِدِینِ اللَّهِ وَ خَازِناً لِعِلْمِهِ وَ عَیْبَهَ غَیْبِ اللَّهِ وَ مَوْضِعَ سِرِّ اللَّهِ وَ أَمِینَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ شَاهِدَهُ فِی بَرِیَّتِهِ.
علم حفظ دین خدا و مخزن علم حق و صندوق اسرار غیب الهى و موضع سر خدا و امین خدا بر خلق و شاهد به حق در میان خلق.
اللَّهُمَ (إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ،
اى خدا! ما نداى ندادهنده‌اى که به ایمان فرامی‌خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید شنیدیم و به ندایش ایمان آوردیم، پروردگارا! پس گناهان ما را بیامرز و زشتى‌هاى ما را مستور ساز و ما را با نیکوکاران عالم بمیران و محشور ساز.
رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَهِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعادَ)[1].
پروردگارا! و از کرمت آنچه به پیمبرانت وعده دادى به ما عطا فرما و ما را در قیامت خوار مگردان که تو هرگز خلاف وعده نخواهى کرد.
فَآمَنَّا یَا رَبَّنَا بِمَنِّکَ وَ لُطْفِکَ، وَ جُودِکَ أَجَبْنَا دَاعِیَکَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَ صَدَّقْنَاهُ وَ صَدَّقْنَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ،
اى خدا! ما به لطف و احسان تو پیغمبرت را اجابت کردیم و رسولت را پیروى نمودیم و آن بزرگوار را و سید و مولاى مؤمنان را تصدیق کردیم
وَ کَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ، فَوَلِّنَا مَا تَوَلَّیْنَا وَ احْشُرْنَا مَعَ أَئِمَّتِنَا فَإِنَّا بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ وَ لَهُمْ مُسَلِّمُونَ.
و به جبت و طاغوت کافر شدیم، پس تو ایمان و ولایت ما را حفظ کن و ما را با امامانمان محشور فرما که ما به آن بزرگواران به یقین ایمان آورده و تسلیم امر آنها هستیم
آمَنَّا بِسِرِّهِمْ وَ عَلَانِیَتِهِمْ وَ شَاهِدِهِمْ وَ غَائِبِهِمْ وَ حَیِّهِمْ وَ مَیِّتِهِمْ
به باطن و ظاهر آن امامان و شاهد و غایب آنها و زنده و مردۀ ایشان ایمان داریم
وَ رَضِینَا بِهِمْ أَئِمَّهً وَ قَادَهً وَ سَادَهً وَ حَسْبُنَا بِهِمْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ اللَّهِ دُونَ خَلْقِهِ لَا نَبْتَغِی بِهِمْ بَدَلًا
و به امامت آنها و پیشوایى و آقایى آنها بر خود راضى و خوشنودیم و فقط آنان واسطۀ بین ما و خدا هستند نه سایر خلق او و بدلى به جاى آنها نمی‌طلبیم
وَ لَا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلِیجَهً وَ بَرِئْنَا إِلَى اللَّهِ مِنْ کُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
و به وسیله‌اى جز آنها توسل نمی‌جوییم و به درگاه خدا بیزارى می‌جوییم از هرکس که با آنها به محاربه برخیزد از جن و انس و از خلق اولین و آخرین
وَ کَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ الْأَوْثَانِ الْأَرْبَعَهِ وَ أَشْیَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ کُلِّ مَنْ وَالاهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ إِلَى آخِرِهِ.
و کافریم به جبت و طاغوت (یعنى دشمنان آنها) و بتهاى چهارگانه و شیعیان و پیروانشان و هرکه آنها را دوست دارد از جن و انس از اول تا آخر روزگار.
اللَّهُمَّ إِنَّا نُشْهِدُکَ أَنَّا نَدِینُ بِمَا دَانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَ آلُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ قَوْلُنَا مَا قَالُوا وَ دِینُنَا مَا دَانُوا بِهِ،
اى خدا! ما تو را گواه خود می‌گیریم که ما به دینى که محمد و آل محمد-صلّى اللّه علیه و آله-دارند گرویدیم و قول ما قول آنها و آیین ما آیین آنهاست
مَا قَالُوا بِهِ قُلْنَا وَ مَا دَانُوا بِهِ دِنَّا وَ مَا أَنْکَرُوا أَنْکَرْنَا وَ مَنْ وَالَوْا وَالَیْنَا وَ مَنْ عَادُوا عَادَیْنَا،
هرچه آنها گفتند در دین بدان قایلیم و هردینى دارند آن را اختیار کردیم و هرچه را آنها منکرند ما هم انکار کرده و هرچه را دوست دارند ما دوست میداریم و با هرکه دشمن‌اند ما نیز دشمنیم
وَ مَنْ لَعَنُوا لَعَنَّا وَ مَنْ تَبَرَّءُوا مِنْهُ تَبَرَّأْنَا مِنْهُ وَ مَنْ تَرَحَّمُوا عَلَیْهِ تَرَحَّمْنَا عَلَیْهِ،
و به هرکه لعنت کنند ما هم لعن می‌کنیم و از هرکه بیزارى جویند ما هم بیزارى می‌جوییم و با هرکه مهربان‌اند ما هم مهربانیم
آمَنَّا وَ سَلَّمْنَا وَ رَضِینَا وَ اتَّبَعْنَا مَوَالِیَنَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ.
ما به آن امامان خود ایمان آورده و تسلیم امر آنها و راضى به رضاى آنها هستیم، درود خدا بر روان پاک آنها باد.
اللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لَنَا ذَلِکَ وَ لَا تَسْلُبَنْاهُ وَ اجْعَلْهُ مُسْتَقَرّاً ثَابِتاً عِنْدَنَا
اى خدا! پس تو این نعمت ایمان را بر ما تمام گردان و کامل فرما و این کمال را از ما مگیر و آن را نزد ما مستقر و ثابت گردان
وَ لَا تَجْعَلْهُ مُسْتَعَاراً وَ أَحْیِنَا مَا أَحْیَیْتَنَا عَلَیْهِ وَ أَمِتْنَا إِذَا أَمَتَّنَا عَلَیْهِ. آلُ مُحَمَّدٍ أَئِمَّتُنَا، فَبِهِمْ نَأْتَمُّ وَ إِیَّاهُمْ نُوَالِی وَ عَدُوَّهُمْ وَ عَدُوَّ اللَّهِ نُعَادِی،
و عاریت قرار مده و ما را بر آن زنده بدار و بر آن بمیران که آل محمد امامان ما هستند ما هم به آنها اقتدا کرده، آنها را دوست میداریم و دشمن آنان را که دشمن خداست دشمن میداریم
فَاجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ فَإِنَّا بِذَلِکَ رَاضُونَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.[2]
پس تو ما را در دنیا و آخرت با آنها قرار ده و از مقربان خود گردان که ما به این نعمت راضى و خوشنودیم، اى مهربانترین مهربانان عالم!
پس باز به سجده رود و صد مرتبه الْحَمْدُ لِلَّهِ و صد مرتبه شُکْراً لِلَّهِ بگوید. پس حضرت فرمود: هرکه این عمل را به جا آورد ثواب کسى داشته باشد که در روز غدیر نزد حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله حاضر شده باشد و با حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله و حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام بر ولایت آن حضرت بیعت کرده باشد و درجۀ او در بهشت با درجۀ راست‌گویان و تصدیق‌کنندگان باشد که تصدیق خدا و رسول در آن روز از روى اخلاص کردند، مانند سلمان و ابوذر و مقداد-رضى اللّه عنهم-و مانند کسى باشد که شهید شده باشد با حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله و حضرت امیر المؤمنین و حسن و حسین علیهم السّلام و مانند کسى باشد که در زیر علم حضرت صاحب الامر علیه السّلام و در زیر خیمۀ آن حضرت بوده باشد از نجیبان و نقیبان و برگزیدگان اصحاب آن حضرت.
[1] ) سوره آل عمران، آیه 193-194.
[2] ) اقبال الاعمال، ج 2 ، ص 277.