نماز مستحبی در روز مبعث (مفاتیح الجنان)
اعمال مخصوصه ماه رجب: روز بیست و هفتم رجب و از اعیاد بزرگ است و در آن چند عمل است: ششم و نیز شیخ روایت کرده از جناب ابو القاسم حسین بن روح رحمه الله علیه که فرموده بجا می آورى در این روز دوازده رکعت نماز می خوانى در هر رکعت حمد و سوره اى که آسان باشد و تشهد می خوانى و سلام می دهى و می نشینى و می گویى بین هر دو رکعتى
(اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ
ستایش خدا را که فرزندى نگرفته و شریکى در ملک وجود ندارد
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً) [1]
و به قدرت کامله از یارى خلق بى‌نیاز است و او را به کبریایى و عظمت یاد کن
یَا عُدَّتِی فِی مُدَّتِی یَا صَاحِبِی فِی شِدَّتِی یَا وَلِیِّی فِی نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی فِی رَغْبَتِی
اى ذخیره من در همه عمر اى رفیق من در بدبختى اى دوستدار من در نعمت اى دادرس من در هر چه بخواهم
یَا نَجَاحِی فِی حَاجَتِی یَا حَافِظِی فِی غَیْبَتِی یَا کَافِیَّ فِی وَحْدَتِی یَا أُنْسِی فِی وَحْشَتِی
اى روا کننده حاجت من اى حافظ من در غیاب من اى پناه من در تنهایى اى انیس حال وحشت من
أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُقِیلُ عَثْرَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ
تو ساتر عیب هاى منى پس ستایش مخصوص توست و تو از لغزش هاى من در می گذرى ستایش مخصوص توست تو دستگیر منى چون افتادم ستایش مخصوص توست
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتُرْ عَوْرَتِی وَ آمِنْ رَوْعَتِی
درود فرست بر محمد و آل محمد و عیب هاى من بپوشان و از ترسم ایمنى بخش
وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی فِی أَصْحَابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ
و از لغزشم درگذر و جرمم را عفو کن و از گناهانم بگذر و در میان اهل بهشت که وعده صدق و حقیقت به آنان دادند مرا داخل گردان.
پس چون فارغ شدى از نماز و دعا می خوانى هر یک از حمد و اخلاص و معوذتین و قل یأیها الکافرون و إنا أنزلناه و آیه الکرسی را هفت مرتبه و بعد می گویى
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إِلاَّ بِاللَّهِ
معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگ‌تر است، و پاک است خدا، و جنبش و نیرویى جز به خدا نیست
هفت مرتبه
و بعد می گویى هفت مرتبه
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لاَ أُشْرِکُ بِهِ شَیْئًا
خدا، خدا پروردگار من است و هیچ چیز شریکش نگیرم
و می خوانى هر دعا که خواهى
[1] ) سوره الاسراء، آیه 111.
نماز مستحبی در روز مبعث (مصباح المتهجد)
یوم السابع و العشرین منه فیه بعث رسول الله ص
روز بیست و هفتم رجب، روزی است که حضرت رسول صلی الله علیه و آله در آن روز به رسالت مبعوث شد
رِوَایَهُ أَبِی اَلْقَاسِمِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ رُوحٍ رَحْمَهُ اَللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ:
روایت شده از جناب ابو القاسم حسین بن روح رحمه الله علیه که فرموده
تُصَلِّی فِی هَذَا اَلْیَوْمِ اِثْنَتَیْ عَشْرَهَ رَکْعَهً تَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَهٍ فَاتِحَهَ اَلْکِتَابِ وَ مَا تَیَسَّرَ مِنَ اَلسُّوَرِ وَ تَتَشَهَّدُ وَ تُسَلِّمُ وَ تَجْلِسُ وَ تَقُولُ بَیْنَ کُلِّ رَکْعَتَیْنِ-
بجا می آورى در این روز دوازده رکعت نماز می خوانى در هر رکعت حمد و سوره اى که آسان باشد و تشهد می خوانى و سلام می دهى و می نشینى و می گویى بین هر دو رکعتى
(اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ اَلَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی اَلْمُلْکِ
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ اَلذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً) [1]
یَا عُدَّتِی فِی مُدَّتِی یَا صَاحِبِی فِی شِدَّتِی یَا وَلِیِّی فِی نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی فِی رَغْبَتِی
یَا نَجَاحِی فِی حَاجَتِی یَا حَافِظِی فِی غَیْبَتِی یَا کَافِیَّ فِی وَحْدَتِی یَا أُنْسِی فِی وَحْشَتِی
أَنْتَ اَلسَّاتِرُ عَوْرَتِی فَلَکَ اَلْحَمْدُ وَ أَنْتَ اَلْمُقِیلُ عَثْرَتِی فَلَکَ اَلْحَمْدُ وَ أَنْتَ اَلْمُنْعِشُ صَرْعَتِی فَلَکَ اَلْحَمْدُ
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اُسْتُرْ عَوْرَتِی وَ آمِنْ رَوْعَتِی
وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ اِصْفَحْ عَنْ جُرْمِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی فِی أَصْحٰابِ اَلْجَنَّهِ وَعْدَ اَلصِّدْقِ اَلَّذِی کٰانُوا یُوعَدُونَ
فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ اَلصَّلاَهِ وَ اَلدُّعَاءِ قَرَأْتَ اَلْحَمْدَ وَ اَلْإِخْلاَصَ وَ اَلْمُعَوِّذَتَیْنِ وَ قُلْ یٰا أَیُّهَا اَلْکٰافِرُونَ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ وَ آیَهَ اَلْکُرْسِیِّ سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ تَقُولُ
پس چون فارغ شدى از نماز و دعا، می خوانى هر یک از حمد و اخلاص و معوذتین و قل یأیها الکافرون و إنا أنزلناه و آیه الکرسی را هفت مرتبه و بعد می گویى
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ اَللَّهُ أَکْبَرُ وَ سُبْحَانَ اَللَّهِ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إِلاَّ بِاللَّهِ
سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ تَقُولُ سَبْعَ مَرَّاتٍ
هفت مرتبه سپس می گویى هفت مرتبه
اَللَّهُ اَللَّهُ رَبِّی لاَ أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً
وَ تَدْعُو بِمَا أَحْبَبْتَ
و می خوانى هر دعا که خواهى
[1] ) سوره الاسراء، آیه 111.
نماز مستحبی در روز مبعث (زاد المعاد)
و به سند معتبر دیگر از حضرت صاحب الامر علیه السّلام منقول است که در این روز دوازده رکعت نماز به جا می‌آورى و در هررکعت بعد از حمد هرسوره که میسّر شود می‌خوانى و بعد از هردو رکعت، سلام می‌گویى و این دعا را می‌خوانى:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ
ستایش خدا را که فرزندى نگرفته و شریکى براى او در ملک وجود ندارد
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً
و به قدرت کامله از یارى خلق بى‌نیاز است و او را به کبریایى و عظمت یاد کن.
یَا عُدَّتِی فِی مُدَّتِی یَا صَاحِبِی فِی شِدَّتِی یَا وَلِیِّی فِی نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی فِی رَغْبَتِی
اى ذخیره‌ى من در همه‌ى عمر! اى رفیق من در بدبختى! اى دوستدار من در نعمت! اى دادرس من در هرچه بخواهم!
یَا نَجَاحِی فِی حَاجَتِی یَا حَافِظِی فِی غَیْبَتِی یَا کَالِئِى فِی وَحْدَتِی یَا أُنْسِی فِی وَحْشَتِی
اى رواکننده‌ى حاجت من! اى حافظ من در غیاب من! اى پناه من در تنهایى‌ام! اى انیس حال وحشت من
أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُقِیلُ عَثْرَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ
تو ساتر عیب‌هاى منى؛ پس ستایش مخصوص توست و تو از لغزش‌هاى من درمی‌گذرى ستایش مخصوص توست؛ تو دستگیر منى چون افتادم،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتُرْ عَوْرَتِی وَ آمِنْ رَوْعَتِی
پس ستایش مخصوص توست؛ درود فرست بر محمد و آل محمد و عیب‌هاى مرا بپوشان
وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی فِی أَصْحَابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُون.[1]
و از ترسم ایمنى بخش و از لغزشم درگذر و جرمم را عفو کن و از گناهانم بگذر و در میان اهل بهشت که وعده‌ى صدق و حقیقت به آنان دادند مرا داخل گردان.
و چون از نماز و دعا فارغ شوى سوره حمد و قل هو اللّه احد و قل اعوذ بربّ الفلق و قل اعوذ بربّ الناس و قل یا ایها الکافرون و انا انزلناه و آیه الکرسى هریک را هفت مرتبه می‌خوانى پس هفت مرتبه می‌گوئى:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ.
نیست خدایى جز او و خدا بزرگ‌تر است و خدا منزّه است و نیست جنبشى و نه نیرویى جز به مدد خداى والاى بزرگ.
پس هفت مرتبه می‌گوئى:
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا. [2]
اللّه، اللّه پروردگار من است، شریک قرار ندهم به او چیزى را.
پس آنچه خواهى از خدا بطلب.
[1] ) مفاتیح الجنان، ج 1، ص 151.
[2] ) اقبال الاعمال ص 675.
نماز مستحبی در روز مبعث (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب الثامن فیما نذکره مما یختص بشهر رجب و برکاته و ما نختاره من عباداته و خیراته و فیه فصول، فصل فیما نذکره من غسل و صلاه و عمل فی الیوم السابع و العشرین من رجب
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل نود و ششم، اعمال روز بیست و هفتم ماه رجب (غسل و نماز و …) سوم نماز مخصوص این روز: (چهارمین نماز)
وَ مِنْ ذَلِکَ مَا رَوَیْنَاهُ أَیْضاً بِإِسْنَادِنَا إِلَى جَدِّی أَبِی جَعْفَرٍ الطُّوسِیِّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِی الْقَاسِمِ بْنِ رُوحٍ رَحْمَهُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ
نماز یادشده را جدّم «ابو جعفر طوسى» -رضى اللّه عنه-به اسناد خود از «ابو القاسم بن روح» -رحمه اللّه علیه-چنین نقل کرده است:
تُصَلِّی فِی هَذَا الْیَوْمِ اثْنَتَیْ عَشْرَهَ رَکْعَهً تَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَهٍ فَاتِحَهَ الْکِتَابِ[1] وَ مَا تَیَسَّرَ مِنَ السُّوَرِ وَ تَتَشَهَّدُ وَ تُسَلِّمُ وَ تَجْلِسُ وَ تَقُولُ بَیْنَ کُلِّ رَکْعَتَیْنِ
در این روز دوازده رکعت نماز بخوان، در هر رکعت سوره‌ى «فاتحه الکتاب» و هر سوره‌اى را که میسر شد بخوان و بعد از گفتن تشهد و سلام بعد از هر دو رکعت در حال نشسته بگو:
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً)[2]
ستایش خدایى را که هیچ‌کس را به فرزندى برنگرفت و هیچ شریکى در فرمانروایى ندارد و از روى خوارى، هیچ‌کس را به سرپرستى [امرى]نپذیرفته است و خدا را چنان‌که باید به بزرگى یاد کن.
یَا عُدَّتِی فِی مُدَّتِی وَ یَا صَاحِبِی فِی شِدَّتِی وَ یَا وَلِیِّی فِی نِعْمَتِی وَ یَا غِیَاثِی فِی رَغْبَتِی
اى اندوخته‌ى من در طول عمرم، اى همدم من در حال سختى، [اى سرپرست نعمت من]، اى فریادرس من در خواسته‌ام،
یَا نَجَاتِی فِی حَاجَتِی یَا حَافِظِی فِی غَیْبَتِی یَا کَالِئِی فِی وَحْدَتِی یَا أُنْسِی [أنیسی] فِی وَحْشَتِی
اى نجات‌دهنده‌ى من در حال نیازم، اى نگاه‌دار من در حال غیبتم [از وطن]، اى کسى که در حال تنهایى و بى‌کسى از من نگاه‌دارى می‌کنى، اى مونس من در حال هراس،
أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُقِیلُ عَثْرَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ المنعش [المنفش] [الْمُنَفِّسُ] صَرْعَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ
تویى پوشاننده‌ى عیبم پس ستایش تو را و تویى درگذرنده از لغزشم پس ستایش تو را و تویى دستگیر من در حال افتادگى‌ام پس ستایش تو را،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتُرْ عَوْرَتِی وَ آمِنْ رَوْعَتِی
بر محمد و آل محمد درود فرست و عیبم را بپوشان و هراسم را ایمنى‌بخش و لغزشم را نادیده انگار
وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی (فِی أَصْحابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کانُوا یُوعَدُونَ)[3]
و از گناهم چشم‌پوشى کن و از بدى‌هایم درگذر و جزو بهشتیان قرار ده، وعده‌ى راستى که به آن وعده داده می‌شوند.
فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلَاهِ وَ الدُّعَاءِ قَرَأْتَ الْحَمْدَ وَ الْإِخْلَاصَ[4] وَ الْمُعَوِّذَتَیْنِ[5] وَ قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ[6] وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ[7] وَ آیَهَ الْکُرْسِیِّ[8] سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ تَقُولُ
و هنگامی که نماز و دعاى یادشده را به پایان بردى، سوره‌هاى «حمد»، «اخلاص»، دو سوره‌ى «معوذتین»، «قُلْ یا أَیُّهَا اَلْکافِرُونَ»، «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَهِ اَلْقَدْرِ» و «آیه الکرسى» را هفت بار بخوان، آن‌گاه بگو:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ
سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ تَقُولُ سَبْعَ مَرَّاتٍ
هفت بار سپس هفت بار بگو:
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً
وَ تَدْعُو بِمَا أَحْبَبْتَ
بعد در هر مورد که خواستى، دعا کن.[9]
أقول و هذه الروایه مناسبه لما سلف و إنما بعض التعقیب مؤتلف و مختلف و من ذلک ما روینا بإسنادنا إلى شیخنا المفید رحمه الله من کتاب المقنعه فقال باب صلاه یوم المبعث و هو الیوم السابع و العشرین من رجب بعث الله عز و جل فیه نبیه محمدا ص فعظمه و شرفه و قسم فیه جزیل الثواب و آمن فیه من عظیم العقاب
این روایت با روایت گذشته [منقول از «ابو القاسم بن روح» -رحمه اللّه-] سازگار است و تعقیب این دو نماز نیز در برخى موارد یکسان است و در برخى موارد با هم متفاوت هستند. شیخ «مفید» -رحمه اللّه-در کتاب «المقنعه» آورده است: باب نماز روز بعثت؛ یعنى روز بیست و هفتم رجب، که خداوند-عزّ و جلّ-پیامبر ما حضرت محمد-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-را در آن به پیامبرى برانگیخت و آن روز را بزرگ و گرامی داشته و پاداش بزرگ و فراوان در آن تقسیم کرد و از عذاب بزرگ ایمن گردانید.
فَوَرَدَ عَنْ آلِ الرَّسُولِ ص
از این‌رو، از خاندان رسول-صلّى اللّه علیه و آله و علیهم-وارد شده است:
أَنَّهُ مَنْ صَلَّى فِیهِ اثْنَتَیْ عَشْرَهَ رَکْعَهً یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَهٍ فَاتِحَهَ الْکِتَابِ وَ سُورَهَ یس فَإِذَا فَرَغَ مِنْهَا جَلَسَ فِی مَکَانِهِ
هرکس در این روز دوازده رکعت نماز-در هر رکعت سوره‌ى «فاتحه الکتاب» و «یس» بخواند و هرگاه نماز را به پایان برد، در جاى خود بنشیند،
ثُمَّ قَرَأَ أُمَّ الْکِتَابِ أَرْبَعَ مَرَّاتٍ وَ سُورَهَ الْإِخْلَاصِ وَ الْمُعَوِّذَتَیْنِ کُلَّ وَاحِدَهٍ مِنْهُنَّ أَرْبَعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ قَالَ
سپس «امّ الکتاب» ؛ (سوره‌ى حمد) و سوره‌ى «اخلاص» و دو سوره‌ى «معوذتین» ، هرکدام را چهار بار بخواند و آن‌گاه بگوید:
الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ
أَرْبَعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ قَالَ
چهار بار، سپس بگوید:
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً
أَرْبَعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ یَدْعُو فَلَا یَدْعُو بِشَیْءٍ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَهُ إِلَّا أَنْ یَدْعُوَ فِی جَائِحَهِ قَوْمٍ أَوْ قَطِیعَهِ رَحِمٍ
چهار بار، سپس دعا کند. در مورد هر چیز دعا کند، دعاى او به اجابت می‌رسد، مگر آنکه مصیبت بنیان‌کن را براى عده‌اى بخواهد و یا درباره‌ى قطع ارتباط با خویشاوندان دعا کند.[10]
وَ ذَکَرَ شَیْخُنَا الْمُفِیدُ فِی کِتَابِ التَّوَارِیخِ الشَّرْعِیَّهِ
«شیخ مفید» در کتاب «التواریخ الشرعیّه»
مِثْلَ هَذِهِ الصَّلَاهِ عَلَى السَّوَاءِ إِلَّا أَنَّهُ قَالَ فِی آخِرِهَا فَإِذَا فَرَغَ مِنْ هَذِهِ الصَّلَاهِ قَرَأَ
نماز گذشته را درست به صورت یاد شده در کتاب «المقنعه» آورده جز این‌که پس از نماز می‌گوید: وقتى نمازگزار نماز را به پایان رساند،
فِی عَقِیبِهَا فَاتِحَهَ الْکِتَابِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ الْمُعَوِّذَاتِ الثَّلَاثَ أَرْبَعَ مَرَّاتٍ وَ قَالَ
در تعقیب آن سوره «فاتحه الکتاب» را سه بار و دو سوره‌ى معوّذتین را چهار بار بخواند و آن‌گاه بگوید:
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ
أَرْبَعَ مَرَّاتٍ وَ قَالَ
چهار بار و بعد بگوید:
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لَا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً
أَرْبَعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ دَعَا اسْتُجِیبَ لَهُ فِی کُلِّ مَا یَدْعُو بِهِ إِلَّا أَنْ یَدْعُوَ بِجَائِحَهِ قَوْمٍ أَوْ قَطِیعَهِ رَحِمٍ
چهار بار سپس دعا کند. در مورد هر چیز که دعا کند، دعاى او به اجابت می‌رسد، مگر این‌که مصیبت بنیان‌کن را براى عده‌اى بخواهد و یا درباره‌ى قطع ارتباط با خویشاوندان دعا کند.
[1]) سوره الفاتحه
[2]) سوره الاسراء، آیه 111
[3]) سوره الاحقاف، آیه 16
[4]) سوره الاخلاص
[5]) سوره الفلق و الناس
[6]) سوره الکافرون
[7]) سوره القدر
[8]) سوره البقره، آیات 255-257
[9]) مصباح المتهجد، ص 817 [10]) مصباح المتهجد، ص 817