کدام آیه قرآن به تلقیح ابرها و گیاهان اشاره می کند؟

کدام آیه قرآن به تلقیح ابرها و گیاهان به وسیله بادها اشاره کرده است؟

اگر می‌خواهید آیه مورد نظرتان را بدانید. پانزدهمین سوره قرآن را پیدا کنید. سپس به آیه 22 مراجعه کنید، حال این بخش از آیه را با هم می‌خوانیم:
(وارسلنا الریاح لواقع…‌.)؛ ما بادها را براى تلقیح فرستادیم.
در ضمن یادتان باشد که این آیه نیز یکى از دلایل اعجاز علمی قرآن به شمار می‌رود، زیرا در زمانى که مردم از گرده افشانى گل‌ها و گیاهان بهوسیله بادها آگاهى نداشتند به این مطلب اشاره کرده است.
فرق قوانین اسلام که در قرآن آمده با قوانین اعتبارى که به دست بشر وضع می شود چیست؟

از آن جا که قانون گذار با دستگاه آفرینش همکارى نموده و می خواهد انسان ها را با تنظیم برنامه خاصى به سوى کمال رهبرى نماید باید شرایط زیر را داشته باشد:
الف) چون هدف قانون گذار، تأمین نیازهاى جسمی و روانى انسان است، باید از همه رموز و اسرار جسمی و روحى او، به طور دقیق آگاه باشد؛ در غیر این صورت، نه تنها به هدف خویش نایل نمی شود که ممکن است اسباب رشد ناهنجارى را در جامعه به وجود آورد و اگر در یک جا خدمتى کند، در جاى دیگر ضررى جبران ناپذیر وارد می سازد.
بنابراین، قانون گذار باید در مرحله اول «انسان شناس» ، «جامعه شناس» و «حکیم» باشد و به درستى نیازها و ارتباط هاى او را (رابطه فرد با خود یا انسان ها با خدا) بشناسد و آن گاه به حسب مقتضیات و شرایط فردى و اجتماعى به وضع قوانین اقدام کند.
ب) قانون گذار باید در تدوین و تنظیم قانون کوچک ترین نفعى نداشته باشد تا غریزه «حب ذات» و حس «سودجویى» تأثیر منفى در وضع قوانین نگذارد.
ج) قانون گذار باید به دو بعد عمل و فکر افراد جامعه توجه داشته باشد و همان گونه که براى اصلاح عملکردها قانون وضع می کند، براى اصلاح افکار، اعتقادات و ارتقا و رشد اندیشه یک جامعه برنامه ریزى کرده، قوانینى مناسب وضع نماید.
واقعیت این است که قوانین بشرى به دلیل برخوردار نبودن از شرایط یاد شده دچار دگرگونى و تناقض و تضاد فراوان است و هیچ گاه نتوانسته قدم مؤثرى در رشد و تکامل بشر بردارد.
بنابراین تنها مرجعى که شرایط یاد شده را به طور کامل دارد، آفریننده انسان و جهان است؛ چرا که به مخلوقات و مصنوعات خویش آگاهى کامل دارد و از آنها بى نیاز است. قوانین وضع شده او بر خلاف قوانین بشرى استوار و منطبق بر فطرت انسان بوده، هیچ گونه تضاد و تناقضى ندارد و می تواند انسان را از نزدیک ترین راه به هدف مطلوب برساند.
البته، گذشته از ناتوانى انسان در وضع قوانین جامعه بشرى باید توجه داشت که رابطه فرد با خداى خویش که نقش بسیار مهمی در اصلاح و تکامل اجتماع ایفا می کند، به طور کلى در قوانین وضع شده بشر نادیده گرفته شده است328.
قوانین الهى با تمام ویژگى هاى یاد شده، در قرآن منعکس شده است و همین نکته است که وجهى از وجوه اعجاز قرآن را ترسیم می کند که از آن به «اعجاز تشریعى قرآن» نام برده می شود؛ البته سخن درباره اعجاز تشریعى قرآن، چه از جهت احکام و چه از جهت اخلاقیات، بسیار گسترده است و ما به صورت کلى از آن یاد کردیم329.
—————
328. ر.ک: جعفر سبحانى، الهیات و معارف اسلامی، ص 183 ـ 185؛ محمدهادى معرفت، علوم قرآنى، ص 433.
329. براى آگاهى بیش تر ر.ک: محمد هادى معرفت، التهمید فى علوم القرآن، ج 6.