ترجمه قَصْدُ: راهی که رهرواش را به هدف می رساند(قصد به معنای استقامت راه است ، یعنی راه آنطور مستقیم باشد که در رساندن سالک خود به هدف ، قیوم و مسلط باشد ، و ظاهرا این کلمه که مصدر است در عبارت “عَلَی ﭐللَّهِ قَصْدُ ﭐلسَّبِیلِ ” به معنای اسم فاعل است ، و اضافه شدن آن به کلمه سبیل ، اضافه صفت به موصوف خویش است ، و بنا بر این ، معنای قصد السبیل ، سبیل قاصد است ، در مقابل قول خداوند که میفرماید : و منها جائر که جائر به معنای منحرف از هدف است و رهرو خود را به غیر هدف میرساند ، و از هدف گمراه میکند .
و مقصود از اینکه فرمود : بر خداست قصد سبیل ، این است که بر خدا واجب است که سبیل قاصد و راه مستقیم را برای بندگانش معین کند ، تا آن راه ، ایشان را به سعادت و فلاح بکشاند ، و چون حاکمی غیر از خدا نیست که او را محکوم به این واجب کند ، پس او خودش بر خود واجب کرده است که راهی برای بندگان خود قرار دهد و ایشان را بسوی خود هدایت کند ، و قرار هم داده )