قوم یونس علیه السلام
مردم نینوا بت پرست بودند و در همه ابعاد زندگی در میان فساد و تباهی ها غوطه می خوردند. خداوند حضرت یونس علیه السلام را به سوی آن قوم فرستاد. یونس علیه السلام به نصیحت قوم پرداخت و با برنامه های گوناگون آن ها را به سوی توحید و پذیرش خدای یکتا و دوری از هر گونه بت پرستی فرا خواند. یونس علیه السلام هم چنان به مبارزات پی گیر خود ادامه داد و از روی دلسوزی و خیرخواهی مانند پدری مهربان به اندرز آن قوم گمراه پرداخت، ولی در برابر منطق حکیمانه و دلسوزانه چیزی جز مغلطه و سفسطه نمی شنید. وقتی از هدایت قوم خود مأیوس گردید و کاسه صبرش لبریز شد، شکایت آن ها را به سوی خدا برد. برای قوم عنود خود تقاضای عذاب از درگاه خدا کرد و آن ها را نفرین نمود و در این راستا اصرار ورزید. نزدیک عذاب یونس علیه السلام از شهر خارج شد. اما مردم که متوجه خطای بزرگ خود شده بودند، به استغفار پرداختند و عذاب از آنان رفع شد.(1)
_________________
1. تفسیر آلوسی، ج 7، ص 184؛ فرید وجدی، دائره المعارف، ج 10، ص 1055.