فضیلت عمل به قرآن
1-هذا کِتابٌ أنزَلناهُ مُبارَکٌ فَاتَّبِعُوهُ.
این کتابی مبارک است که فرو فرستادیم از آن پیروی کنید. (الأنعام/155)
2-قال رسولالله صلّی الله علیه و آله:
ما آمَنَ بالقرآنِ، مَنِ استَحَلَّ حَرامَهُ.
به قرآن ایمان ندارد آنکه حرام آن را حلال شمرد. (التحف/59؛ و کنز الفوائد/163)
3-قال رسولالله صلّی الله علیه و آله:
مَن قَرَأ القرآنَ، و لَم یَعمَل بِهِ، حَشَرَهُ اللهُ یَومَ القیامهِ أعمی.
هر که قرآن خواند، ولی آن را به کار نبندد، خداوند او را روز قیامت نابینا محشور سازد. (عقابالأعمال/337)
4-قال رسولالله صلّی الله علیه و آله:
رُبَّ تالٍ لِلقرآنِ، و القرآنُ یَلعَنُهُ.
بسا کسانی قرآن را تلاوت کنند، در حالی که قرآن بر آنها لعن و نفرین فرستد. (جامعالأخبار/56؛ و التنبیهاتالعلیه/169)
5-قال رسولالله صلّی الله علیه و آله:
مَن تَعَلَّمَ القُرآنَ فَلَم یَعمَل بِهِ، وَ آثَرَ عَلَیهِ حُبَّ الدُّنیا و زینَتَها استَوجَبَ سَخَطَ اللهِ تعالی.
هر که قرآن یاد گیرد آنگاه بدو عمل نکند و دوستی و زینت دنیا را بر او ترجیح دهد مستوجب عذاب خداوند خواهد بود.
(عقابالأعمال/330؛ و أعلامالدین/412)
6-قال علیّ علیهالسلام:
الله الله فی القرآن لایَسبِقکُم بالعَمَلَ به غیرُکم.
از خدا در حق قرآن پروا کنید مبادا غیر شما در عمل به آن از شما پیشی گیرد. (نهج البلاغه/422؛ نامه47)
7-قال علیّ علیهالسلام:
مَن قَرَأ القرآنَ مِن هذِهِ الأمهِ، ثمّ دَخَلَ النّارَ، فَهُوَ مَمَّن کانَ یَتَِخِذ آیاتِ الله هُزُواً.
هر که از این امّت قرآن بخواند، و با وجود این داخل آتش شود، از کسانی است که(با عمل نکردن به قرآن) آیات خدا را به مسخره گرفته باشد. (تفسیر العیاشی1/120)
8-قال علیّ علیهالسلام:
عَلَیکُم بِهذا القرآنِ، أحِلُّوا حَلالَهُ، و حَرِّموُا حَرامَهُ، واعمَلُوا بِمُحکَمِهِ، وَ رُدُّوا مُتَشابِهَهُ إلی عالِمِهِ فإنه شاهِدٌ عَلَیکُم و افضَلُ ما بِهِ تَوَسَّلتُم.
بر شما باد تمسّک به این قرآن، حلالش را حلال دانید و حرامش را حرام سازید، و به محکمش عمل کنید، و متشابهاش را به عالم آن وامگذارید. قرآن)به روز قیامت) گواه بر شما است، و برترین چیزی است که به آن متوسّل شوید.
محکم آیهای باشد که معنی و مفهوم آن واضح و پیداست و مراد از آن را نوان فهمید. و متشابه آیهای باشد که معنی بر اثر جهل خواننده یا تعدّد معانی، روشن و ظاهر نباشد. و در تفسیر عیّاشی1/12 و 162 به نقل از امام صادق علیهالسلام آمده است: «المتشابه ما اشتبه علی جاهله»؛ متشابه آن است که بر جاهلش مشتبه باشد. (شرح غررالحکم4/302)