درباره فضیلت تلاوت این سوره، در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) می خوانیم: «مَنْ قَرَاَ «وَ الْعَصْرِ» فِی نَوافِلِهِ بَعَثَهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ مُشْرِقاً وَجْهُهُ ضاحِکاً سِنُّهُ قَرِیرَهً عَیْنُهُ حَتَّى یَدْخُلَ الْجَنَّهَ»؛ (هر کس سوره«و العصر» را در نمازهاى نافله بخواند، خداوند او را در قیامت برمی انگیزد در حالى که صورتش نورانى، چهره اش، خندان و چشمش [به نعمت هاى الهى] روشن است، تا داخل بهشت شود!). (1)
معلوم است این همه افتخار، سرور و شادمانى از آن کسى است که این اصول چهارگانه را در زندگى خود پیاده کند، نه این که فقط به خواندن قناعت نماید. (2)
در کتاب ثواب الاعمال از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که فرمود: هر کس سوره عصر را در نمازهاى مستحبى خود بخواند خداوند در روز قیامت او را با صورتى نورانى و لبى خندان و چشمی روشن وارد بهشت می کند.(100)
————
پی نوشت:
(1). «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 535.
(2). گرد آوری از کتاب: تفسیر نمونه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و ششم، ج 27، ص 316.
100ـ نور الثقلین جلد5 ص666