شیعه اعتقاد دارد که پیامبران از علم غیب برخوردارند، این علم غیب چه مقدار و چه اوقاتى است؟ چرا که برخى از آیات علم غیب را مخصوص خدا می داند، مانند آیه 59 و 73 سوره انعام و نیز آیه 188 اعراف؟
آیاتى که از علم غیب سخن گفته اند، سه دسته می باشند: الف) آیاتى که علم به غیب را منحصر به خدا نموده اند؛[22] ب) آیاتى که علم غیب را از انبیا و پیامبر گرامی اسلام نفى می کند؛[23] ج) آیاتى که از آگاهى انبیا و پیامبر گرامی اسلام(ص) از غیب پرده برمی دارد.
آیات ذیل جزو دسته سوم اند:
1. آیه 26 و 27 سوره جن: «داناى غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی سازد، مگر رسولانى که آنان را برگزیده و مراقبینى از پیش رو و پشت سر براى آنها قرار می دهد … .
2. آیه 179 سوره آل عمران: «چنین نبود که خداوند شما را از اسرار غیب آگاه کند، ولى خداوند از میان رسولان خود هر کس را بخواهد برمی گزیند، پس به خدا و رسول او ایمان بیاورید … .
از مجموع آیات مربوط به علم غیب استفاده می کنیم، علم غیب به صورت استقلال مخصوص خداوند است و برخى از علوم غیب هست که تنها خداوند می داند؛ مانند علم به زمان فرارسیدن قیامت. پیامبران به اذن الهى علم به غیب دارند و علم به غیب آنان از سوى خداوند است.[24]
—————
[22] انعام، 50، 73؛ اعراف، 188.
[23] انعام، 59؛ نمل، 65.
[24] ر.ک: عبدالله نصرى، مبانى رسالت انبیا در قرآن، ص 207ـ217.