عزیر علیه السلام
حضرت ارمیا یا عزیر علیه السلام یکی از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل است. ارمیا از نوادگان هارون پسر عمران بود. در آغاز جوانی، زمانی که به پیامبری رسید، خدا به او وحی کرد که تو را برای کاری بزرگ برگزیده ایم. ارمیای پیغمبر، برنامه هایش بیشتر انذار و وعید بود. برای دین یهود، اندرزها و سخن های گفتنی را گفت و از آن ها خواست که پیش از نزول بلای الهی توبه کنند؛ ولی آن قوم بنی اسرائیل، به ویژه ساکنان آن سرزمین و خویشاوندان خودش به گفته ها و انذارهایش توجهی نکردند و به کارها و رفتارهای ناشایست خود ادامه دادند. سرانجام ارمیا آن ها را نفرین کرد و از بیت المقدس بیرون رفت. بعد از رفتن او، بخت النصر پادشاه بابل به اورشلیم حمله کرده و پس از محاصره طولانی آنجا را فتح کرد و به آتش کشید. بسیاری از مردمانش را کشت و شهر را با خاک یکسان کرد. بار دیگر ارمیا به بیت المقدس برگشت. وقتی شهر را ویران و کشته های مردم را دید، تعجب کرد که خداوند چگونه این ها را زنده می کند؟ برای همین هم خداوند او را میراند. در مدتی که او به حال مرگ خفته بود، دوباره آن شهر آباد شد و مردم سرگرم کار و زندگی شدند. بعد از سال ها او از خواب بیدار شد و با دیدن نشانه های توانایی پروردگارش، مسئله احیای پس از مرگ برای وی روشن شد.(1)
_________________
1. الحویزی، نور الثقلین جلد 2 صفحه 205؛ مکارم شیرازی، نمونه، ج 7، ص: 362- 363، ج 2، ص: 297- 300؛ المنار، ج10 ص322- 327؛ ترجمه المیزان، ج 9، ص: 325.