شهیدان، حالات و منزلت ایشان
شهادت یکی از حقایق قرآنی است که در موارد متعدد یاد شده، دارای معانی وسیعی است. حواس عادی ما و نیروهای وجودی ما تنها صورت افعال را تحمل می کند. حقایق اعمال و معانی نفسانیه، کفر و ایمان، شقاوت و سعادت، خیر و شر، حسن و قبح و آنچه از دسترس حس مخفی است و تنها با قلوب کسب می شود، برای شهیدان قابل ادارک است. مقام عند ربّهم، عالی ترین مقام انسانی و به عبارت دیگر کمال نهایی انسان است که هیچ حائلی میان انسان و خدا وجود ندارد. در واقع اتصال به مقام ربوبی و لقاء الهی و نهایت کمال انسان است. پیامبر صلی الله علیه و آله هفت ویژگی و حالت را برای شهید برشمرده است: نخستین قطره خونی که از خون او ریخته می شود، تمام گناهان او مورد عفو قرار می گیرد؛ سرش در کنار دو حور از حوریان بهشتی قرار می گیرد و آن ها غبار از چهره شهید پاک می کنند و به او خوش آمد می گویند و او هم متقابلاً به همسران بهشتی خود مرحبا می گوید؛ از لباس های بهشتی بر اندامش می پوشانند؛ پذیرایی کنندگان بهشتیانی که وارد بهشت می شوند، با عطرهای بهشتی او را عطرآگین می کنند؛ جایگاه خود را در بهشت می بیند؛ به روحش گفته می شود در هر کجای بهشت که می خواهی، استراحت کن و به وجه اللّه نظر می کند و این موضوع رضایت و خشنودی برای هر پیامبر و شهیدی است.(1)
____________________
1. عاملی، وسایل الشیعه، ج 11، ص 10؛ بحارالانوار، ج 100، ص 8 .