شجره الخبیثه
درخت زشت و شومی که ریشه آن کنده شده، نه نمو و رشد دارد نه ترقی و تکامل، نه گل و میوه، و نه سایه و منظره و نه ثبات و استقرار، قطعه چوبی است که جز به درد سوزاندن و آتش زدن نمی خورد؛ بلکه مانع راه است و مزاحم رهروان، و گاه گزنده است مجروح کننده و مردم آزار. قرآن وقتی از شجره خبیثه سخن می گوید، تنها به این جمله اکتفا می کند که از زمین کنده شده و قراری ندارد؛ زیرا هنگامی که ثابت شد این درخت بی ریشه است، دیگر شاخ و برگ و گل و میوه تکلیفش روشن است. برخی مفسران در بیان اینکه شجره خبیثه چه گیاهی است، گفته اند منظور از آن «حنظل» که میوه بسیار تلخ و بدی دارد، دانسته اند و بعضی آن را «کشوت» (بر وزن سقوط) که نوعی گیاه پیچیده است که در بیابان ها به بوته های خار می پیچد و از آن بالا می رود، نه ریشه دارد و نه برگ.(1)
_______________
1. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج10، ص 335.