سریه عبدالله بن حجش
سریه، به جنگ هایی گفته می شود که در آن پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله خود حضور نداشتند و فرماندهی جنگ را به شخص دیگری می سپردند. یکی از این سریه ها که در سال دوم هجرت، هفده ماه بعد از هجرت به مدینه روی داد، سریه عبدالله بن جحش در مکانی به نام «نخله» بود.(1) پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پس از بازگشت از غزوه بدر، عبدالله بن جحش را به همراه هشت نفر از مهاجران به مأموریت به سوی نخله فرستاد. آنان به کاروانی از قریش که به سرکردگی «عمرو بن الحضرمی» از تجارت طائف به مکه بر می گشت، حمله کردند و با اسیران و غنائم کاروان قریش به مدینه باز گشتند. پیامبر صلی الله علیه و آله از اقدام خود سرانه عبدالله و همراهان نارحت شد و از تحویل گرفتن اسراء و غنائم کاروان قریش خودداری کرد، اما با نزول آیه 217 بقره غنائم را پذیرفت و عبدالله تبرئه شد. اولین غنائمی که مسلمانان به دست آوردند، در این سریه بود، اولین کسی را نیز که کشتند، در این سریه بود و اولین اسراء نیز در این سریه به دست مسلمانان اسیر شدند.(2)
______________________
1. واقدی، مغازی تاریخ جنگ های پیامبر، ص 10.
2. تاریخ طبری،ج 3 ، ص938؛ ابن هشام، زندگانی محمد (ص) پیامبر اسلام، ج1 ، ص 397.