زیارت عاشورا در سایه قرآن‏

یکی‌ از اصولی‌ که قرآن بر آن اصرار دارد، عشق به خوبان و خوبی‌‏ها و تنفّر از بدان و بدی‌‏هاست.
قرآن می‌‏فرماید: از ابراهیم بیاموز که چگونه از عموی‌ منحرف خود اظهار بیزاری‌ کرد؛ «فلمّا تبیّن له انّه عدوّ للَّه‏تبرّء منه انّ ابراهیم لاوّاه حلیم» «۱»
آن گاه که برای‌ ابراهیم آشکار شد که او دشمن خداست از او بیزاری‌ جست، با آنکه ابراهیم بسیار دلسوز و بردبار است.
پیامبر صلی‌ الله علیه و آله مأمور است که به مشرکان بگوید: «انّنی‌ بری‌ٌ ممّا تشرکون» «۲»
من از آنچه شما شریک خدا قرار می‌‏دهید، بی‌زارم.

سوره‏‌ی‌ برائت نشان‏گر آن است که تنها علاقه به خوبی‌‏ها کافی‌ نیست، بلکه باید با بیان و فریاد، گفتن و نوشتن، نامه و ناله و اشک و عمل، از بدیها بیزاری‌ جست و نسبت به آنها ابراز تنفر کرد.
هر سال میلیون‏ها مسلمان در سرزمین منی‌‏ در کنار خانه‏ی‌ خدا به پیروی‌ از ابراهیم علیه السلام در سه روز پشت سر هم به سوی‌ نماد شیطان، ۴۹ سنگ پرتاب کرده و از شیطان و شیطان‏نماها برائت می‌‏جویند.
جالب آنکه بعد از پرتاب سنگ‏ها به سوی‌ شیطان، این دعا را می‌‏خوانند: «خدایا حج من را قبول کن» که این رمز آن است که قبولی‌ حج با طرد شیطان وشیطان‏نماها همراه است.
ناگفته پیداست که شیطان در هر زمان به شکل و صورتی‌ است، چنانکه امام راحل قدس سره فرمود: آمریکا شیطان بزرگ است.
در زیارت عاشورا به امام حسین علیه السلام و یارانش صد مرتبه سلام می‌‏دهیم و در مقابل به دشمنان او که دشمنان دین و خدایند، صد بار لعنت می‌‏کنیم.
تکرار پرتاب سنگ در سرزمین منی‌‏ به شیطان و تکرار لعنت در زیارت عاشورا، نشان‏دهنده‏ی‌ آن است که باید با محبّت خوبان و بغض دشمنان خو بگیریم و خو گرفتن در اثر تکرار است.
حضرت علی‌ علیه السلام متولّد کعبه و خانه‏ زاد خداست، خداوند می‌‏فرماید: به دور کعبه بچرخید تا در طواف خانه خدا عشق علی‌ و فکر و راه او در جان شما جای‌ گیرد. انسان بی‌‏عشق و تنفّر، همانند حیوانی‌ است که فقط نفس می‌‏کشد.
در هر شبانه روز ده مرتبه از خداوند می‌‏خواهیم که ما را در راه اولیای‌ خود ثابت قدم بدارد؛ «اهدنا الصراط المستقیم صراط الّذین انعمت علیهم» و از راه منحرفان و غضب شدگان بیزاری‌ می‌‏جوییم «غیر المغضوب علیهم و لا الضّالّین» سنگ کعبه را می‌‏بوسیم، ولی‌ از سنگ جمرات با پرتاب سنگریزه‏ها به آن، ابراز نفرت می‌‏کنیم.
روز عرفه به عشق حسین علیه السلام و دعای‌ او اشک می‌‏ریزیم، ولی‌ فردای‌ آن در عید قربان، کارد به دست، خون می‌‏ریزیم و قربانی‌ می‌‏کنیم. با یک دست دعا و با دست دیگر سلاح.
آری‌ مسلمانان باید در تمام شئون زندگی‌ اینگونه باشند.
امام جمعه‏ی‌ مسلمین بر لبش فرمان تقوی‌ و در چشمش اشک و بر دستش سلام و گام‏هایش استوار در قیام است، فکرش آگاه به آفاق و ذهنش انباشته از علم است. واین معنای‌ جامعیّت نمایندگان مکتبی‌ و علما و خطبا در اسلام است.
اگر به امام حسین علیه السلام سلام می‌‏گوییم، از قرآن آموخته‏ایم که به پیام‏آوران آسمانی‌ و رهروان الهی‌ سلام می‌‏گوید: «سلام علی‌ نوح فی‌ العالمین» «۳»
«سلامٌ علی‌ ابراهیم» «۴»،
«سلام علی‌ موسی‌ و هارون» «۵»،
«سلام علی‌ آل ‏یاسین» «۶»،
اگر به پیامبر صلی‌ الله علیه و آله صلوات می‌‏فرستیم، از قرآن یاد گرفته‏ ایم که می‌‏فرماید: «انّ اللَّه و ملائکته یصلون علی‌ النّبی‌» «۷»
خداوند و فرشتگان بر پیامبر درود می‌‏فرستند و اگر ما بر بنی‌‏امیه و غاصبان حکومت حقّ و تبهکاران تاریخ بشریّت، لعن و نفرین می‌‏کنیم، باز از قرآن آموخته ‏ایم که می‌‏فرماید:
«انّ الّذین یؤذون اللَّه و رسوله لعنهم اللَّه فی‌ الدنیا و الاخره» «۸»
آنان که خدا و پیامبرش را اذیّت می‌‏کنند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت لعنت می‌‏کند.
ما نفرین و لعن به دشمنان خدا را از انبیا یاد گرفته ‏ایم؛ «لعن الّذین کفروا من بنی‌‏اسرائیل علی‌ لسان داود و عیسی‌‏بن مریم» «۹»
کافران بر زبان داوود و عیسی‌‏بن مریم لعن شده ‏اند.
ما نفرین را از سیره ‏ی‌ پیامبر اسلام آموخته ‏ایم که در ماجرای‌ مباهله فرمودند: «ثمّ نَبتَهِل فنجعل لعنه اللَّه علی‌ الکاذبین» «۱۰»
ما با هم مباهله می‌‏کنیم و لعنت خدا را برای‌ دروغگویان قرار می‌‏دهیم.
بعضی‌ از مجرمان را نه تنها خدا و پیامبران لعن و نفرین‏می‌‏کنند، بلکه تمام موجودات با شعور هستی‌ نیز آنان را دائماً لعنت می‌‏کنند. «اولئک یلعنهم اللَّه و یلعنهم اللاعنون» «۱۱»

کوتاه سخن آنکه سلام و نفرین ما در تمام زیارت‏ها به خصوص زیارت عاشورا، برخاسته از فرهنگ و روح قرآن است.

پی نوشت ها

(۱) توبه، ۱۱۴.
(۲) انعام، ۱۹.
(۳) صافّات، ۷۹.
(۴) صافّات، ۱۰۹.
(۵) صافّات، ۱۲۰.
(۶) صافّات، ۱۳۰.
(۷) احزاب، ۵۶.
(۸) احزاب، ۵۷.
(۹) مائده، ۷۸.
(۱۰) آل‏عمران، ۶۱.
(۱۱) بقره، ۱۵۹.
منبع: قرآن و امام حسین(ع)/حجه الإسلام قرائتی