روزه گرفتن در دهه اول ذی الحجه (مفاتیح الجنان)
اعمال دهه اول ماه ذی الحجه؛ اعمالی ذکر کرده اند از جمله؛ روزه گرفتن نه روز اول این دهه که ثواب روزه تمام عمر دارد.
روزه گرفتن در دهه اول ذی الحجه (مصباح المتهجد)
شهر ذی الحجه؛ یُسْتَحَبُّ صَوْمُ هَذَا الْعَشْرِ إِلَى التَّاسِعِ فَإِنْ لَمْ یَقْدِرْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْهُ وَ هُوَ یَوْمُ مَوْلِدِ إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلِ ع وَ فِیهِ زَوَّجَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَاطِمَهَ ع مِنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ رُوِیَ أَنَّهُ کَانَ یَوْمَ السَّادِس.
ماه ذی الحجه؛ از روز اول ذی الحجه تا روز نهم، روزه مستحب است و اگر نتواند، اولین روز ماه را روزه بگیرد، که در روز اول، ابراهیم خلیل علیه السلام متولد شد و پیامبر صلی الله علیه و آله، حضرت فاطمه سلام الله علیها را به امیرالمومنین علیه السلام تزویج نمود و به روایت دیگر در روز ششم تزویج نمود
روزه گرفتن در دهه اول ذی الحجه (زاد المعاد)
اعمال ماه ذی الحجه؛ از حضرت امام موسى علیه السّلام منقول است که هرکه نه روز اوّل ذى الحجّه را روزه بدارد، حق تعالى ثواب روزۀ تمام عمر از براى او بنویسد.
و شیخ طوسى رحمه اللّه گفته است که از روز اوّل ذى الحجه تا روز نهم، روزه مستحب است و اگر نتواند روز اوّل را روزه بدارد و در روز اوّل حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله حضرت فاطمه را به حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام تزویج نمود.
و به روایت دیگر در روز ششم تزویج نمود و بدان که روزه قضاى ماه مبارک رمضان را از اوّل ماه تا روز عرفه می‌توان گرفت چنان‌چه علما گفته‌اند و احادیث صحیحه بر آن دلالت دارد و بعضى از روایات که بر منع وارد شده است مستند آنها معتبر نیست و محمول‌اند بر تقیّه چنان‌که در کتب مبسوطه دلایل آن را ایراد کرده‌ام.
روزه گرفتن در دهه اول ذی الحجه (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ هذا مبدأ ذکر الأعمال الأشهر الثلاثه أعنی شوال و ذی قعده و ذی حجه من کتاب الإقبال، الباب الثالث فیما یختص بفوائد من شهر ذی الحجه و موائد للسالکین صوب المحجه، فصل فیما نذکره من فضل صوم التسعه أیام من عشر ذی الحجه
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب سوم، فوائد ماه ذی الحجه، فصل هفتم، استحباب نه روز روزه‌دارى از دهه اول ذى الحجه
اعلم أن الأخبار بصوم ثمانیه أیام من عشر ذی الحجه أولها أول یوم منه متفق على فضل صیامها و الروایات بذلک متظافره و إنما وردت أخبار مختلفه فی فضل صوم یوم عرفه أو إفطاره و سوف نذکره ما اختاره منها عند ذکر یوم عرفه أقول فمما
احادیث درباره‌ى استحباب هشت روز روزه‌دارى از دهه‌ى ذى حجه که از روز اول آن آغاز می‌شود، مورد اتفاق است و روایات فراوان در این رابطه وارد شده است، ولى روایات در استحباب روزه داشتن و یا روزه نداشتن روز عرفه متفاوت است و ما حدیث مورد گزینش خود را در اعمال روز عرفه ذکر خواهیم کرد.
رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا فِی فَضْلِ صَوْمِ هَذِهِ التِّسْعَهِ أَیَّامٍ مِنْ عَشْرِ ذِی الْحِجَّهِ إِلَى مَوْلَانَا مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْکَاظِمِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ
در هر حال، یکى از روایات درباره‌ى استحباب نه روز روزه‌دارى از دهه‌ى ذى حجه، حدیثى است که مولایمان حضرت موسى بن جعفر کاظم-صلوات اللّه علیه-طى آن فرمود:
أَنَّ مَنْ صَامَهَا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ صَوْمَ الدَّهْر
«هرکس این نه روز را روزه بدارد، خداوند-عزّ و جل-روزه‌ى دهر [کل عمر]را براى او می‌نویسد.»[1]
[1]) ثواب الاعمال، ص 99؛ من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 87