دعای شب بیست و چهارم رمضان براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن و العشرون فیما نذکره مما یختص باللیله الرابعه و العشرین من شهر رمضان، و من ذلک دعاء وجدناه فی کتب أصحابنا العتیقه و هو فی اللیله الرابعه و العشرین
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هشتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و چهارم ماه، دعای شب بیست و چهارم براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه-(دعاى اول):
الْحَمْدُ لِلَّهِ شَفْعاً وَ وَتْراً فِی الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ مِنْ هَذِهِ اللَّیَالِی الْمُبَارَکَاتِ وَ عَلَى مَا مَنَحَنِی
ستایش خدا را دوگانه و یگانه در دوگانه و یگانه‌ى [شب‌هاى زوج و فرد]این شب‌هاى فرخنده
وَ أَعْطَانِی فِیهِنَّ مِنَ الْخَیْرَاتِ وَ تَصَدَّقَ بِهِ عَلَیَّ وَ وَهَبَهُ لِی مِنَ الْبَاقِیَاتِ الصَّالِحَاتِ الَّذِی صَوَّمَنِی لِیَأْجُرَنِی
و در برابر خیراتى که در این شب‌ها به من ارزانى داشت و عطا کرد و اعمال پاینده‌ى شایسته‌اى که به من تصدّق نمود و بخشید، شب‌هایى که روزه‌دارى [در روزهاى]آن را بر من واجب کرد تا پاداشم دهد
وَ فَطَرَنِی عَلَى مَا رَزَقَنِی فَکُلٌّ مِنْ عِنْدِهِ وَ بِمِنَّتِهِ وَ بِحُسْنِ اخْتِیَارِهِ وَ نَظَرِهِ لِعَبِیدِهِ سُبْحَانَهُ سَیِّداً أَخَذَ بِیَدِی مِنَ الْوَرَطَاتِ
و با روزى‌اى که به من عطا کرد افطارى‌ام داد. بنابراین، همه از نزد او و بخشش او و به گزینش نیکو و توجّهش به بندگان است. پاکا سرورى که دست مرا گرفت و از باتلاق‌هاى هلاکت رهایى بخشید
وَ مَحَّصَ عَنِّی الْخَطِیئَاتِ وَ کَفَانِی الْمُهِمَّاتِ وَ أَغْنَانِی عَنِ الْمَخْلُوقِینَ وَ لَمْ یَجْعَلْ رِزْقِی إِلَى الْمَرْزُوقِینَ
و خطاهایم را زدود و در امور مهمّ و مورد اهتمام من کفایتم نمود و از آفریدگان بى‌نیاز کرد و روزى‌ام را به دست روزى‌داده‌شدگان نسپرد
وَ شَهَرَ ذِکْرِی فِی الْعَالَمِینَ وَ جَعَلَ اسْمِی فِی الْمَذْکُورِینَ وَ لَمْ یُشْقِنِی بِعُجْبٍ یَحُطُّنِی عَنْ دَرَجَاتٍ رَفِیعَهٍ
و آوازه‌ام را در میان جهانیان شهره گردانید و نامم را در میان یادشدگان قرار داد و با خودبینى‌اى که مرا از درجات بلند پایین آورد، بدبختم [گرفتارم]ننمود،
فَیُهْوِی بِی إِلَى ظُلَمِ غَضَبِهِ وَ نِقْمَتِهِ وَ لَا أَبْلَانِی بِاسْتِحْلَالٍ یَنْزِعُ عَنِّی مَلَابِسَ رَحْمَتِهِ وَ یُعَوِّضُنِی لِبُؤْسِ الذُّلِّ مِنْ سَخَطِهِ إِیَّاهُ أَشْکُرُ
تا مبادا خودبینى مرا به تاریکى‌هاى خشم و کیفر او فرواندازد و به حلال شمردنى که لباس‌هاى رحمت را از تن من برکند و به‌جاى آن جامه‌ى خوارى ناشى از خشم خود را به تنم کند، گرفتار ننمود. تنها از او سپاسگزارى می‌کنم
وَ لَهُ أَعْبُدُ وَ مِنْهُ أَرْجُو التَّمَامَ وَ الْمَزِیدَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً
و او را می‌پرستم و از او امید تکمیل و افزونى دارم و هیچ دگرگونى و نیرویى جز به خداوند بلندپایه و بزرگ به وجود نمی‌آید. درود و سلام شایسته‌ى خداوند بر حضرت محمّد، پیامبر خدا و خاندان او.