الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب العاشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله السادسه منه و یومها و فیه ما نختاره من عده روایات بالدعوات، فصل فیما یختص بالیوم السادس من دعاء غیر متکرر؛ دعاء آخر فی هذا الیوم بروایه السید ابن باقی رحمه الله فی إختیاره
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب دهم اعمال و دعاهای شب و روز ششم ماه رمضان: فصل آنچه که مختص به روز ششم ماه می باشد: (دومین) دعاى روز ششم به نقل از کتاب «اختیار» نوشته‌ى «سید ابن الباقى» -رحمه اللّه-:
اللَّهُمَّ رَبِّی وَ إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ ثِقَتِی وَ رَجَائِی وَ أَمَلِی وَ مَوْضِعَ شَکْوَایَ وَ مَنْ إِلَیْهِ مَلْجَئِی
خداوندا، اى پروردگار و معبود و سرور و مورد اعتماد و امید و آرزو و جایگاه شکوه‌ى من و کسى که پناهگاه من به تو است
وَ مَنْ هُوَ ثِقَتِی فِی کُلِّ أَحْوَالِی إِنِّی أَصْبَحْتُ وَ بِی إِلَیْکَ فَاقَهٌ وَ لِی إِلَیْکَ حَاجَاتٌ وَ لَکَ عِنْدِی طَلِبَاتٌ
و تو مورد اعتماد من در تمام حالات هستى، صبح کردم درحالى‌که به تو نیازمندم و خواسته‌هایى از تو دارم و تو در نزد من طلب‌هایى دارى
وَ أَنَا مُرْتَهَنٌ بِمَا اجْتَرَأْتُ فِیهَا وَ بَارَزْتُکَ بِهِ مِنَ الْمَعَاصِی وَ مُخَالِفَهِ مَا أَمَرْتَنِی بِهِ وَ تَائِبٌ إِلَیْکَ مِنْهَا
و من در گرو گناهانى هستم که با آن گستاخى نموده و به مبارزه با تو پرداختم و نیز در گرو مخالفت با دستورهاى تو می‌باشم و اکنون از آن‌ها به درگاه تو توبه می‌کنم،
فَاغْفِرْهَا لِی مِنْ لَدُنْکَ بِعَظِیمِ عَفْوِکَ وَ بِسَعَهِ رِزْقِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ جُودِکَ وَ کَرَمِکَ
پس با گذشت بزرگ و روزى گسترده و رحمت و بخشش و بزرگوارى خود، همه‌ى آن‌ها را
وَ مَغْفِرَتِکَ کُلِّهَا قَدِیمِهَا وَ حَدِیثِهَا سِرِّهَا وَ عَلَانِیَتِهَا خَطَأِهَا وَ عَمْدِهَا
-اعمّ از این‌که قدیمی باشند یا جدید، نهانى یا آشکارا، به اشتباه یا از روى عمد-بیامرز،
مَغْفِرَهً عَزْماً جَزْماً لَا أَکْتَسِبُ بَعْدَهَا خَطَأً وَ لَا تَکْتُبُ عَلَیَّ بَعْدَهَا ذَنْباً وَ لَا إِثْماً
آمرزشى قطعى و حتمی که دیگر بعد از آن خطایى را مرتکب نشوم و گناه و بزهى را بر من ننویسى.
یَا ثِقَتِی فِی شِدَّتِی وَ مُونِسِی فِی وَحْدَتِی وَ کَالِئِی فِی وَحْشَتِی
اى مورد اعتماد من در سختى‌ام و اى مونس من در تنهایى‌ام و اى نگاه‌دارنده‌ى من در هنگام وحشت،
یَا قَدِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ الْبَلَاءِ یَا إِلَهِی وَ إِلَهَ آبَائِی وَ إِلَهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ
اى صاحب گذشت دیرینه، اى خدایى که بلایت نیکو است، اى معبود من و پدرانم و معبود همه‌ى آفریده‌ها.
اللَّهُمَّ إِنِّی عَبْدُکَ الْعَلِیلُ [الْقَلِیلُ] الذَّلِیلُ الْخَائِفُ الْمُسْتَجِیرُ الْمُحْتَاجُ إِلَیْکَ الْمُضْطَرُّ فِی کُلِّ أَحْوَالِهِ إِلَى خَالِقِهِ
خدایا، من بنده‌ى دردمند [ناچیز]، خوار، بیمناک، پناه‌آورنده و نیازمند توام و در همه‌ى حالات به آفریننده‌ام ناگزیرم،
أَنَا حَمَّالُ الْخَطَایَا سِرّاً وَ عَلَانِیَهً أَنَا شَرُّ عَبْدٍ وَ أَنْتَ خَیْرُ رَبٍّ وَ مَوْلًى
من بار خطاهایى را که در نهان و آشکارا به‌جا آوردم، به دوش می‌کشم، من بدترین بنده و تو بهترین پروردگار و مولا هستى،
أَنْتَ الْعَوَّادُ بِالْمَغْفِرَهِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْمَعْصِیَهِ أَنَا الْمُسْتَوْجِبُ لِسَوَابِقِ سَخَطِکَ وَ لِزَوَالِ نِعَمِکَ
تو پى‌درپى می‌آمرزى و من پى‌درپى گناه می‌کنم، من مستحقّ خشم‌هاى گذشته‌ام و سزاوارم که نعمت‌هایت از من گرفته شود.
أَسْأَلُکَ یَا إِلَهِی بِضِیَائِکَ وَ بَهَائِکَ وَ آلَائِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ أَسْمَائِکَ الْحُسْنَى کُلِّهَا وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّاتِ کُلِّهَا وَ أَیَادِیکَ الْقَدِیمَهِ عِنْدِی
اى معبود من، به روشنایى و زیبایى و نعمت‌ها و بزرگمنشى و به بهترین نام‌ها و سخنان کامل تو و عطاهاى دیرینه‌ات به من، از تو خواستارم
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَخْیَارِ وَ أَنْ تُعْتِقَ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ
که بر حضرت محمّد و خاندان نیک او درود فرستى و مرا از آتش جهنّم آزاد کنى،
إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ
به راستى که تو بر هر چیز توانایى. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاک او.