پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صُلِّیَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: سَتُدْفَنُ بَضْعَهُ مِنِّی بِأَرْضِ خُرَاسَانَ لَا یَزُورُهَا مُؤْمِنُ الَّا أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّهَ وَ حَرَّمَ جَسَدَهُ عَلَیَّ النَّارِ
به زودی پارهی تن من در سرزمین خراسان دفن میشود که هیچ مؤمنی او را زیارت نمیکند، مگر این که خداوند بهشت را بر او واجب ساخته و پیکرش را بر (آتش) دوزخ حرام میسازد. (الوافی ج14 ص1551)
سَتُدْفَنُ بَضْعَهُ مِنِّی بِأَرْضِ خُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مکروب الَّا نَفَّسَ اللَّهُ کربته وَ لَا مُذْنِبُ الَّا غَفَرَ اللَّهُ ذُنُوبَهُ
پارهای از تن من در سرزمین خراسان دفن میشود که هیچ گرفتاری او را زیارت نمیکند، جز این که خداوند پریشانی را از او میزداید و هیچ گنهکاری به زیارت او نائل نمیشود، مگر آن که خداوند گناهانش را میآمرزد. (وسائل الشیعه ج10 ص437)
مَنْ أَحَبَّ أَنْ یُلْقِیَ اللَّهِ ضاحکا مُسْتَبْشِراً فَلْیَتَوَلَّ عَلِیَّ بْنَ موسی الرِّضَا علیهالسلام . . . فَهَؤُلَاءِ مَصَابِیحُ الدجی وَ أَئِمَّهِ الْهَدْیِ وَ أَعْلَامُ التَّقِیِّ، مَنْ أَحَبَّهُمْ وَ تَوَلَّاهُمْ کنت ضَامِناً لَهُ عَلِیُّ اللَّهُ تَعَالِی بِالْجَنَّهِ
کسی که دوست بدارد خندان، خداوند را ملاقات کند، باید محبت و ولایت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام را داشته باشد… اینان (ائمه اطهار علیهمالسلام) چراغهای تاریکی و امامان هدایتگر و نشانههای تقوا هستند، کسی که ایشان را دوست بدارد و بهرهمند از ولایت آنان گردد، من نزد خدای تعالی بهشت را برای او ضمانت میکنم. (بحار الانوار ج 36 ص296)
امام صادق علیه السلام:
یَخْرُجُ وَلَدُ مِنِ ابْنِی موسی اسْمُهُ اسْمُ أمیرَالمُؤمِنینَ عَلَیْهِ الصَّلَاهُ وَ السَّلَامُ الی أَرْضِ طُوسُ، وَ هُمْ بِخُرَاسَانَ، یُقْتَلُ فِیهَا بِالسَّمِّ، فَیُدْفَنُ فِیهَا غَرِیباً، مَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ تَعَالِی أَجْرَ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قَاتَلَ
فرزندی از پسرم موسی که همنام امیرالمؤمنین (ع) است، به جانب سرزمین طوس در خراسان میرود و در آن جا با زهر کشته شده و غریبانه دفن میشود، کسی که او را با شناخت حق وی (به اینکه آن حضرت امام واجب الاطاعه است) زیارت کند، خدای تعالی پاداش کسی را که قبل از پیروزی، انفاق نموده و جنگیده است به وی عطا مینماید. (بحار الانوار ج 49 ص286)
فانی سَمِعْتُ أَبِی جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ علیهالسلام غَیْرَ مَرَّهٍ یَقُولُ انَّ عَالِمُ آلِ مُحَمَّدٍ لَفِی صلبک وَ لَیْتَنِی أدرکته فانه سُمِّیَ أمیرَالمُؤمِنینَ عَلِیِّ علیهالسلام
از امام کاظم علیه السلام نقل شده که از پدرم جعفر بن محمد علیهالسلام شنیدم که بارها میفرمود: همانا عالم آل محمد علیهمالسلام در صلب توست، ای کاش او را درک میکردم! که همانا او همنام امیرالمؤمنین علی علیهالسلام است. (بحار الانوار ج 49 ص100)
یُقْتَلُ حَفَدَتِی بِأَرْضِ خُرَاسَانَ فِی مَدِینَهٍ یُقَالُ لَهَا طُوسُ، مَنْ زَارَهُ الیها عَارِفاً بِحَقِّهِ أَخَذْتُهُ بِیَدِی یَوْمَ الْقِیمَهِ وَ أَدْخَلْتُهُ الْجَنَّهَ وَ انَّ کان مِنْ أَهْلِ الکبائر قِیلَ لَهُ: جَعَلْتُ فداک وَ مَا عِرْفَانُ حَقِّهِ قَالَ: تَعْلَمَ أَنَّهُ مُفْتَرَضَ الطَّاعَهِ، غَرِیبُ شَهِیدُ، مَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ عزوجل أَجْرَ سَبْعِینَ شَهِیداً مِمَّنِ اسْتُشْهِدَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) عَلَیَّ حَقِیقَهٍ
نوهی مرا در سرزمین خراسان در شهری به نام طوس میکشند؛ کسی که او را با شناخت حق وی زیارت کند، من روز قیامت از او دستگیری میکنم و وارد بهشتش میسازم، هر چند که مرتکب گناهان کبیره شده باشد. راوی گفت: فدایت شوم، شناخت حق او را به چیست؟ فرمود: این که بدانی او (امامی است که) پیروی از او واجب است. او غریب است و شهید؛ کسی که با شناخت حقش، او را زیارت کند، خدای صاحب عزت و جلال پاداش هفتاد شهید از شهدای راستین در رکاب رسول خدا (ص) را به او عطا میفرماید. (اثبات الهداه ج3 ص 233)
امام کاظم علیه السلام:
مَنْ زَارَ قَبْرَ وَلَدِی عَلِیٍّ وَ بَاتَ عِنْدَهُ لَیْلَهً کان کمن زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ. قِیلَ: کمن زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ؟ فَقَالَ: نَعَمْ. اذا کان یَوْمَ الْقِیَامَهِ کان عَلِیِّ عَرْشِ الرَّحْمَنِ أَرْبَعَهُ مِنَ الْأَوَّلِینَ، وَ أَرْبَعَهُ مِنَ الْآخِرِینَ، فاما الْأَرْبَعَهُ الَّذِینَ هُمْ مِنَ الْأَوَّلِینَ: فَنُوحُ، وَ ابراهیم، وَ موسی، وَ عیسی علیهمالسلام وَ أَمَّا الْأَرْبَعَهُ مِنَ الْآخِرِینَ: مُحَمَّدُ وَ عَلِیٍّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ علیهمالسلام، ثُمَّ یُمَدُّ الطَّعَامُ فَیَقْعُدُ وَ مَعَنَا زُوَّارُ قُبُورِ الْأَئِمَّهِ، أَلَا أَنَّ أَعْلَاهُمْ دَرَجَهً وَ أَقْرَبَهُمْ حَبْوَهً زُوَّارُ قَبْرِ وَلَدِی علیهالسلام
کسی که قبر فرزندم علی علیهالسلام را زیارت کند و شبی را نزد او به سر برد، مانند کسی است که خداوند را در عرش زیارت کرده است.» راوی (از روی تعجب) گفت: مانند کسی که خدا را در عرش زیارت کرده است؟ حضرت فرمود: «آری، چون روز قیامت شود، چهار نفر از پیشینیان و چهار نفر از پسینیان بر عرش خدای رحمان قرار میگیرند. چهار نفر پیشینیان نوح و ابراهیم و موسی وعیسی علیهمالسلام هستند و چهار نفر پسینیان محمد و علی وحسن و حسین علیهمالسلام؛ بعد از آن خوان طعام گسترده میشود و زائران قبور ائمه علیهمالسلام به (گرد) آن مینشینند؛ بدانید که (در میان زائران قبور ائمه علیهمالسلام) مقام زائران قبر فرزندم از همه بلندتر و پر ارجتر است.» (وسائل الشیعه ج10 ص443)
عَنْ أَبِی الْحَسَنِ موسی علیهالسلام فِی حَدِیثِ: أَنَّهُ قَالَ: – وَ عَلِیُّ ابْنُهُ جَالِسُ بَیْنَ یَدَیْهِ -: مَنْ ظَلَمَ ابْنِی حَقَّهُ وَ جَحَدَهُ امامته مِنْ بَعْدِی کان کمن ظَلَمَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ حَقَّهُ وَ حجده امامته بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صُلِّیَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ
امام موسی کاظم (ع) در ضمن حدیثی، در حالی که فرزندشان امام رضا (ع) در برابر شان نشسته بود، فرمود: کسی که در حق این پسرم ستم ورزد و امامتش را بعد از من انکار نماید، مانند کسی است که در حق علی بن ابی طالب (ع) ستم ورزیده و امامتش را بعد از رسول خدا (ص) انکار نموده باشد. (اثبات الهداه ج3 ص 232)
امام رضا علیه السلام:
لَا تَنْقَضِی الْأَیَّامُ وَ اللَّیَالِی حتی تَصِیرَ طُوسُ مُخْتَلَفَ شِیعَتِی وَ زُوَّارِی أَلَا فَمَنْ زَارَنِی فِی غُرْبَتِی بِطُوسَ کان مَعِی فِی دَرَجَتِی یَوْمَ الْقِیَامَهِ مَغْفُوراً لَهُ
دعبل از امام رضا علیهالسلام نقل میکند: روزها و شبها نمیگذرد تا این که طوس جایگاه آمد و رفت شیعیان و زائرانم میشود؛ آگاه باشید کسی که مرا در غربتم در طوس زیارت کند، روز قیامت با گناهان آمرزیده هم درجهی من خواهد بود. (وسائل الشیعه ج10 ص438)
مَنْ زَارَنِی عَلَیَّ بُعْدِ دَارِی وَ مَزَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ فِی ثَلَاثَهِ مَوَاطِنَ حتی أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا : اذا تَطَایَرَتِ الکتب یَمِیناً وَ شِمَالًا ، وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ ، وَ عِنْدَ الْمِیزَانِ
کسی که با دوری راه سرا و مزار من به زیارت من بیاید، روز قیامت در سه جا (برای دستگیری) نزد او خواهم آمد و او را از بیم و گرفتاری آن موقفها رهایی خواهم بخشید: هنگامی که نامهها (ی اعمال) در راست و چپ به پرواز درآیند، نزد (پل) صراط و نزد میزان (محل سنجش اعمال). (وسائل الشیعه ج10 ص433)
أَلَا فَمَنْ زَارَنِی فِی غُرْبَتِی کتب اللَّهِ عزوجل لَهُ أَجْرَ مِائَهِ أَلْفِ شَهِیدٍ ، وَ مِائَهِ أَلْفِ صِدِّیقٍ وَ مِائَهِ أَلْفِ حَاجٍّ وَ مُعْتَمِرٍ وَ مِائَهِ أَلْفِ مُجَاهِدٍ وَ حُشِرَ فِی زُمْرَتِنَا ، وَ جُعِلَ فِی الدَّرَجَاتِ الْعَلِیِّ مِنَ الْجَنَّهِ رَفِیقَنَا
آگاه باشید کسی که مرا در غربتم زیارت کند، خدای عزوجل ثواب یکصد هزار شهید، یکصد هزار صدیق، یکصد هزار حج گزار و عمره گزار و یکصد هزار مجاهد را برای او مینویسد و در زمرهی ما محشور میشود و در درجات والای بهشت رفیق و همراه ما خواهد بود. (بحار الانوار ج 49ص 283-284)
فَمَنْ زَارَنِی فِی غُرْبَتِی وَجَبَتْ لَهُ زِیَارَتِی یَوْمَ الْقِیَامَهِ ، وَ الَّذِی أکرم مُحَمَّداً (ص) بِالنُّبُوَّهِ وَ اصْطَفَاهُ عَلَیَّ جَمِیعِ الْخَلِیقَهِ لَا یُصَلِّی أَحَدُ مِنکُمْ عِنْدِ قَبْرِی الَّا اسْتَحَقَّ أمیرَالمُؤمِنینَ الْمَغْفِرَهُ مِنَ اللَّهِ عزوجل یَوْمَ یَلْقَاهُ …
و خداوند خاک (قبر) مرا جایگاه رفت و آمد (و زیارتگاه) شیعیان و دوستارانم میگرداند. پس کسی که در غربتم مرا زیارت کند، روز قیامت زیارت او بر من واجب میشود؛ قسم به آن که محمد (ص) را به پیامبری گرامی داشت و او را بر تمامی مردم برگزید، کسی که از شما نزد قبرم نماز نمیگذارد، جز آن که روزی که خدای صاحب عزت و جلال را ملاقات میکند، شایستهی آمرزش میشود… . (وسائل الشیعه 2 ص439)
… وَ الَّذِی أکرمنا بَعْدَ مُحَمَّدٍ (ص) بالامامه وَ خَصَّنَا بِالْوَصِیَّهِ انَّ زُوَّارَ قَبْرِی أکرم الْوُفُودِ عَلِیُّ اللَّهُ عزوجل یَوْمَ الْقِیَامَهِ ، وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَزُورُنِی فَتُصِیبُ وَجَّهْتُ قَطْرَهٍ مِنَ الْمَاءِ الَّا حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَیَّ النَّارِ
… و قسم به آن که بعد از محمد (ص) ما را به امامت گرامی داشت و به وصایت (و جانشینی آن حضرت) اختصاص داد، گرامیترین گروهها خواهند بود که روز قیامت بر خدای صاحب عزت و جلال وارد میشوند؛ و هیچ مؤمنی نیست که مرا زیارت نماید و قطرهای آب (باران) به صورت او بخورد، جز آن که خداوند پیکرش را بر آتش (دوزخ) حرام میکند. (وسائل الشیعه 2 ص439)
لَا تُشَدُّ الرِّحَالُ الی شَیْءٍ مِنَ الْقُبُورِ الَّا الی قُبُورَنَا، أَلَا وَ أَنِّی مَقْتُولُ بِالسَّمِّ ظُلْماً، وَ مَدْفُونُ فِی مَوْضِعِ غُرْبَهٍ فَمَنْ شَدَّ رَحْلَهُ الی زِیَارَتِی أَسْتَجِیبَ دُعَاؤُهُ وَ غَفَرَ لَهُ ذَنْبَهُ
بار به سوی هیچ قبر (و زیارتگاهی) بر نبیندید مگر این که به زیارت قبور ما بیایید. آگاه باشید که مرا مظلومانه مسموم ساخته و میکشند و در جایی غریبانه به خاک میسپارند پس هر کس که بار سفر برای زیارت من بربندد، دعایش مستجاب میشود و گناهش مورد آمرزش واقع میگردد. (بحار الانوار ج 102 ص36)
مَنْ شَدَّ رَحْلَهُ الی زِیَارَتِی أَسْتَجِیبَ دُعَاؤُهُ وَ غُفِرَتْ لَهُ ذوبه، فَمَنْ زَارَنِی فِی تلک الْبُقْعَهِ کان کمن زَارَ رَسُولَ اللَّهِ صُلِّیَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ کتب اللَّهُ لَهُ ثَوَابَ أَلْفِ حَجَّهٍ مَبْرُورَهٍ وَ أَلْفِ عُمْرَهٍ مَقْبُولَهٍ، وَ کنت أَنَا وَ آبَائِی شُفَعَاءَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ، وَ هَذِهِ الْبُقْعَهُ رَوْضَهُ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّهِ، وَ مُخْتَلَفُ الملائکه، لَا یَزَالُ فَوْجُ یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ فَوْجُ یَصْعَدُ، الی أَنْ یُنْفَخَ فِی الصُّورِ
کسی که بار سفر به سوی من بربندد دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده میشود، پس کسی که مرا در آن مکان زیارت کند، مانند کسی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله را زیارت کرده باشد، خداوند برای او پاداش هزار حج و عمره پذیرفته شده مینویسد و من و پدرانم شفیعان او روز قیامت خواهیم بود؛ این بقعه بوستانی از بوستانهای بهشت و محل رفت و آمد فرشتگان است؛ آن گونه که گروهی از آسمان فرو میآیند و گروهی بالا میروند، تا این که در صور دمیده شود. (بحار الانوار ج 102 ص44)
مَا زَارَنِی أَحَدُ مِنْ أَوْلِیَائِی عَارِفاً بِحَقِّی الَّا شُفِّعْتُ فِیهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ
هیچ یک از دوستانم مرا با آگاهی به حقم زیارت نمیکند مگر این که روز قیامت او را شفاعت خواهم کرد. (وسائل الشیعه ج10 ص434)
… أَنَا الْمَدْفُونُ فِی أرضکم، وَ أَنَا بَضْعَهُ مِنْ نبیکم، وَ أَنَا الْوَدِیعَهُ وَ النَّجْمُ، أَلَا فَمَنْ زَارَنِی وَ هُوَ یَعْرِفُ مَا أَوْجَبَ اللَّهُ تبارک وَ تَعَالِی مِنْ حَقِّی وَ طَاعَتِی، فَأَنَا وَ آبَائِی شُفَعَاؤُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ، وَ مَنْ کنا شُفَعَاءَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ نَجَا وَ لَوْ کان عَلَیْهِ مِثْلُ وِزْرِ الثَّقَلَیْنِ الْجِنِّ وَ الْأُنْسَ
… من هستم که در سرزمین شما دفن میگردم؛ من پارهی تن پیامبر شما هستم؛ و منم آن امانت و ستاره، آگاه باشید کسی که مرا زیارت کند، در حالی که بداند که خدای تبارک و تعالی (ادای) حق و پیروی مرا واجب ساخته است، من و پدرانم روز قیامت شفیعان او خواهیم بود، و کسی که ما روز قیامت شفیع او باشیم (از آتش دوزخ) رهایی مییابد، هر چند بار گناهان جن و انس بر او باشد. (بحار الانوار ج 102 ص32)
عَنْ أبی الصلت الْهَرَوِیِّ قَالَ: کنت عِنْدَ الرِّضَا علیهالسلام فَدَخَلَ عَلَیْهِ قَوْمُ مِنْ أَهْلِ قُمَّ فَسَلَّمُوا عَلَیْهِ فَرَدَّ وَ قَرَّبَهُمْ، ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: مَرْحَباً بکم وَ أَهْلًا، فَأَنْتُمْ شِیعَتُنَا حَقّاً، یَأْتِی علیکم زَمَانُ تَزُورُونَ فِیهِ تُرْبَتِی بِطُوسَ، أَلَا فَمَنْ زَارَنِی وَ هُوَ عَلِیُّ غُسْلٍ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کیوم وَلَدَتْهُ أُمُّهُ
اباصلت هروی گوید: خدمت امام رضا علیهالسلام بودم که گروهی از مردم قم وارد شدند و سلام نمودند. حضرت پاسخ آنها را فرمود و ایشان را نزدیک خویش جای داد. سپس فرمود: آفرین بر شما! شما شیعیان راستین ما هستید، زمانی بر شما فرا میرسد که خاک (قبر) مرا در طوس زیارت میکنید، آگاه باشید کسی که مرا در حالی که غسل نموده باشد زیارت کند، از گناهانش پاک میشود، مانند روزی که از مادر زاییده شده است. (وسائل الشیعه ج10 ص446)
امام جواد علیه السلام:
قَالَ عَلِیِّ بْنُ مَهْزِیَارَ: قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ علیهالسلام: جَعَلْتُ فداک زِیَارَهِ الرِّضَا علیهالسلام أَفْضَلُ أَمْ زِیَارَهُ أَبِی عبدالله الْحُسَیْنِ علیهالسلام؟ فَقَالَ: زِیَارَهُ أَبِی أَفْضَلُ وَ ذلک أَنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیهالسلام یزروه کل النَّاسِ وَ أَبِی لَا یزروه الَّا الْخَوَاصُّ مِنَ الشِّیعَهِ
علی بن مهزیار گوید: به امام جواد علیهالسلام عرض کردم: فدایت شوم، زیارت حضرت رضا علیهالسلام فضیلت بیشتری دارد یا زیارت ابا عبد الله الحسین علیهالسلام؟ فرمود: زیارت پدرم فضیلت بیشتری دارد، زیرا ابا عبد الله علیهالسلام را همهی مردم زیارت میکنند، ولی پدرم را جز شیعیان برگزیده زیارت نمیکنند. (الکافی ج4 ص 584)
عَنْ عبدالعظیم بْنِ عبدالله الْحَسَنِیِّ قَالَ: سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیِّ الرِّضَا علیهالسلام یَقُولُ: مَا زَارَ أَبِی علیهالسلام أَحَدُ فَأَصَابَهُ أَذی مِنْ مَطَرٍ أَوْ بَرْدٍ أَوْ حَرِّ الَّا حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَیَّ النَّارِ
عبدالعظیم حسنی از امام محمد تقی علیهالسلام نقل میکند که فرمود: کسی که به زیارت پدرم نائل شود، و (در راه زیارت) به او آزاری مانند باران یا سرمایی یا گرمایی برسد، جز این نیست که خداوند پیکرش را بر آتش (دوزخ) حرام مینماید. (وسائل الشیعه ج10 ص439)
عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ قَالَ سَأَلْتُ أباجعفر علیهالسلام: مَا لِمَنْ زَارَ أباک بِخُرَاسَانَ؟ قَالَ: الْجَنَّهُ وَ اللَّهِ، الْجَنَّهُ وَ اللَّهِ
علی بن اسباط گوید: از ابوجعفر (امام جواد) علیهالسلام پرسیدم: کسی که پدرتان را در خراسان زیارت کند، چه (پاداشی) خواهد داشت؟ فرمود: به خدا قسم بهشت، به خدا قسم بهشت. (وسائل الشیعه ج10 ص437)
ضَمِنْتُ لِمَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی الرِّضَا علیهالسلام بِطُوسَ عَارِفاً بِحَقِّهِ الْجَنَّهَ عَلی اللَّهُ تَعَالِی
کسی که قبر پدرم رضا علیهالسلام را در طوس با شناخت حق او (به اینکه حضرتش امام واجب الاطاعه است) زیارت کند، من نزد خدای تعالی بهشت را برای او ضمانت میکنم. (وسائل الشیعه ج10 ص437)
امام هادی علیه السلام:
منْ کانت لَهُ الی اللَّهِ حَاجَهُ فَلْیَزُرْ قَبْرَ جَدِّیَ الرِّضَا (ع) بِطُوسَ وَ هُوَ عَلِیُّ غُسْلٍ وَ لْیُصَلِّ عِنْدَ رَأْسِهِ رکعتین، وَ لْیَسْأَلِ اللَّهَ تَعَالِی حَاجَتَهُ فِی قُنُوتِهِ، فانه یَسْتَجِیبُ لَهُ مَا لَمْ یَسْأَلْ مَأْثَماً أَوْ قَطِیعَهَ رَحِمٍ، انَّ مَوْضِعُ قَبْرِ لَبُقْعَهُ مِنَ الْجَنَّهِ لَا یَزُورُهَا مُؤْمِنُ الَّا أَعْتَقَهُ اللَّهُ تَعَالِی مِنَ النَّارِ، وَ أَدْخَلَهُ دَارَ الْقَرَارِ
کسی که از خدا حاجتی میخواهد، قبر جدم رضا (ع) را در طوس زیارت کند، در حالی که غسل نموده باشد و سپس بالای سر آن حضرت دو رکعت نماز گزارد و در قنوت آن از خدای تعالی حاجت خود را بخواهد. در این صورت است که دعایش مستجاب میشود، مادام که گناه یا بریدن از خویشاوندی را درخواست نکرده باشد. همانا جایگاه قبر او قطعهای از بهشت است که هیچ مؤمنی آن را زیارت نمیکند، مگر این که خدای تعالی او را از آتش (دوزخ) رهایی میبخشد و به سرای آرامش (بهشت) وارد میسازد. (وسائل الشیعه ج10 ص447)