تسبیحات سحر ماه رمضان

تسبیحات سحر ماه رمضان در مفاتیح الجنان

عمال مشترکه ماه رمضان: قسم سوم در اعمال سحرهای ماه مبارک رمضان است و آن چند امر است؛ هشتم- می ‏خوانى این تسبیحات را که در اقبال نیز است

سُبْحَانَ مَنْ یَعْلَمُ جَوَارِحَ الْقُلُوبِ‏

منزه است خدایى که آگاه است بر تأثرات دلها منزه است

سُبْحَانَ مَنْ یُحْصِی عَدَدَ الذُّنُوبِ‏

خدایى که بر عدد گناهان خلق آگاه است

سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَخْفَى عَلَیْهِ خَافِیَهٌ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ‏

منزه است خدایى که هیچ رازى در آسمان و زمین بر او پنهان نیست

سُبْحَانَ الرَّبِّ الْوَدُودِ سُبْحَانَ الْفَرْدِ الْوِتْرِ

منزه است پروردگار مهربان منزه است خداى یکتاى بى ‏همتا

سُبْحَانَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ‏

منزه است خداى بزرگ و بزرگتر از ادراک عقول منزه است خدایى که به اهل مملکت خود احتیاج و اعتنایى ندارد

سُبْحَانَ مَنْ لاَ یُؤَاخِذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ‏

منزه است خدایى که اهل زمین را با آنکه مستوجب عقوبتند به انواع عذاب نمی‏ گیرد

سُبْحَانَ الْحَنَّانِ الْمَنَّانِ سُبْحَانَ الرَّءُوفِ الرَّحِیمِ‏

منزه است خداى با عطوفت و احسان منزه است خداى با رأفت و رحمت

سُبْحَانَ الْجَبَّارِ الْجَوَادِ سُبْحَانَ الْکَرِیمِ الْحَلِیمِ‏

منزه است خداى جبار با جود و بخشش منزه است خداى بزرگوار بردبار

سُبْحَانَ الْبَصِیرِ الْعَلِیمِ سُبْحَانَ الْبَصِیرِ الْوَاسِعِ‏

منزه است خداى بیناى دانا منزه است خداى بصیر منزه است خداى عالم

سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ النَّهَارِ

و او را ستایش می ‏کنم هنگامی که شب روز می‏ گردد و ستایش می ‏کنم خداى عالم را هنگامی که روز شب می‏ گردد

سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ اللَّیْلِ وَ إِقْبَالِ النَّهَارِ (سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِدْبَارِ اللَّیْلِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِقْبَالِ اللَّیْلِ)

و در هنگامی که شب در پرده روز پنهان می‏ گردد

وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ الْمَجْدُ وَ الْعَظَمَهُ وَ الْکِبْرِیَاءُ مَعَ کُلِّ نَفَسٍ وَ کُلِّ طَرْفَهِ عَیْنٍ وَ کُلِّ لَمْحَهٍ سَبَقَ فِی عِلْمِهِ‏

و ستایش و مجد و عظمت و بزرگى مخصوص اوست در هر نفس کشیدن و هر چشم بر هم زدن و هر اشاره که در علم او گذشته

سُبْحَانَکَ مِلْأَ مَا أَحْصَى کِتَابُکَ سُبْحَانَکَ زِنَهَ عَرْشِکَ سُبْحَانَکَ سُبْحَانَکَ سُبْحَانَکَ‏

او را تسبیح و تنزیه می‏ کنم اى خدا به حدى که کتاب علم تو احصا کند منزهى به سنجش عرش با عظمت خود و منزهى منزهى منزهى.