بلد الطیب
سرزمین پاکیزه و شیرین؛ بستر مناسب و لایق که به فرمان پروردگار، گیاهان مناسب و خوبی را می رویاند. دل های پاک و قلب های آماده انسان ها نیز بر اثر وحی الهی، میوه های شیرین اخلاص و صفا را پرورش می دهند. باران وحی الهی بر زمین هر دلی می بارد؛ اما آن کسانی که از باران وحی الهی بهره مند می شوند و مصداق «بلد طیب» می گردند که دارای دلی پاک و پاکیزه باشند. آن گاه میوه این سرزمین های پاک، اخلاق خوب، ایمان بالا، شوق به اولیاءاللّه، اخلاص در عمل، عمل به وظیفه و … می باشد.(1)
____________________
1.طبرسی، جوامع الجامع، ج2، ص322؛ مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ج2، ص: 57؛ سیوطی، الدر المنثور، ج3، ص94؛ میبدی، کشف الاسرار، ج2، ص532.