انسان ها در عالم برزخ در چه سنى ظاهر می شوند؟ آیا به همان سن مردن است یا سن خاصى خواهند داشت؟
سن و سال مربوط به دنیاست که سرایى موقتى است و در آن جوانى، پیرى و مرگ وجود دارد، اما در برزخ و نیز قیامت سن و سال مطرح نیست، زیرا روح انسان بعد از پایان زندگى این جهان در اجساد لطیفى قرار می گیرد که از بسیارى از عوارض ماده مانند: [زمان و سن] بر کنار است و چون از هر نظر شبیه این جسم است، به آن «قالب مثالى» یا «بدن مثالى» می گویند که نه به کلى مجرد است و نه مادى، بلکه داراى نوعى «تجرد برزخى» است. موجود «مجرد» زمان و مکان ندارد و طبیعتاً سن بردار نیست. خداوند متعال درباره توقف در عالم برزخ می فرماید: (وَ یوْمَ تَقُومُ السَّاعَهُ یقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ مَا لَبِثُوا غَیرَ سَاعَه کَذَ لِکَ کَانُوا یؤْفَکُونَ * وَ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الاِْیمَـنَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِى کِتَـبِ اللَّهِ إِلَى یوْمِ الْبَعْثِ فَهَـذَا یوْمُ الْبَعْثِ وَ لَـکِنَّکُمْ کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ)[66]؛ هنگامی که قیامت بر پا می شود مجرمان سوگند یاد می کنند که ما جز ساعتى درنگ نکردیم، آرى، آنها این گونه در دنیا دروغ می گفتند، ولى آنها که داراى علم و ایمانند به آنان می گویند مدت توقف شما در کتاب الهى ثبت است و تا روز رستاخیز توقف کردید و هم اکنون رستاخیز است، ولى شما نمی دانستید.[67]
—————
[66] روم، آیه 55 ـ 56.
[67] ر.ک: ناصر مکارم شیرازى، یک صد و هشتاد پرسش و پاسخ، ص 360 ـ 362؛ تفسیر نمونه، ج 14، ص 344 ـ 441.